Οι ελληνες "νεομετανάστες" !!!

Υπάρχει κάτι που δεν μου αρέσει καθόλου στο κλίμα που επικρατεί τελευταία στην Ελλάδα. Βέβαια πολλά είναι αυτά που δεν μου αρέσουν όμως θα σταθώ σε ένα συγκεκριμένο σημείο: την μετανάστευση.

Σίγουρα όλοι θα έχετε ακούσει από φίλους και γνωστούς, να λένε "ψάχνω να φύγω έξω, να πάω στη Γερμανία να πλένω πιάτα, στην Αυστραλία, στη Αμερική, στο Βόρειο Πόλο".Έπειτα ακούμε τα ΜΜΕ, όπως πάντα με τον γνωστό πανικό να ανακοινώνουν βαρύγδουπα πως χιλιάδες νέοι μεταναστεύουν, η χώρα αιμορραγεί, να παρουσιάζουν τους τεράστιους μισθούς που παίρνει κανείς στο εξωτερικό, να συγκρίνουν τον καφέ στο Παρίσι που κοστίζει 3 ευρώ μπροστά από τη Notre Dame, να παρουσιάζουν μια γη της επαγγελίας μακρυά από τη χρεοκοπημένη Ελλάδα (εδώ να σημειώσω πως επτά χρόνια στο Παρίσι ποτέ δεν θυμάμαι να πλήρωσα στο κέντρο κάτω από 5 ευρώ τον καφέ, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες για τους έλληνες δημοσιογράφους).

Στην αρχή τα θεωρούσα λίγο υπερβολικά, τη στιγμή μάλιστα που δεν υπάρχουν επίσημες στατιστικές για το πόσοι πραγματικά μεταναστεύουν και πόσοι Έλληνες έχουν βρει εργασία στο εξωτερικό. Έπειτα όμως άρχισα να τα ακούω όλο και περισσότερο από γνωστούς και αγνώστους. Τι και αν τελικά δεν έφευγαν, τι και αν δεν είχαν κανένα προσόν να πάνε στο εξωτερικό, στις συζητήσεις το να φύγουμε ήταν η πρώτη κουβέντα. Δεν αμφισβητώ την επιθυμία κάποιων συμπολιτών μας να φύγουν ή να ονειρεύονται πως θα φύγουν κάπου στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ ή στην Αυστραλία. Άλλωστε ποια είμαι εγώ να το κρίνει τη στιγμή που λείπω από την Ελλάδα σχεδόν 15 χρόνια (με  μικρά διαστήματα επιστροφής). Ούτε φυσικά είμαι εναντίον όσων τελικά το κάνουν και καταφέρνουν να χτίσουν μια καινούρια ζωή σε κάποια άλλη χώρα. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε πως εκείνοι που τελικά φεύγουν είναι όσοι είτε έχουν κάποια σχέση με το εξωτερικό, είτε έχουν σπουδάσει έξω και απλά έμειναν εκεί είτε έχουν ένα ανταγωνιστικό επάγγελμα (όχι απαραίτητα επιστήμονες, το ίδιο ισχύει και για πολύ καλούς τεχνικούς) και στο οποίο έχουν την απαραίτητη διορατικότητα, επιμόρφωση και πληροφόρηση για να το μεταφέρουν σε μια ξένη χώρα. Ααα και ας μην ξεχνάμε βοηθάει να γνωρίζεις λίγο και τη γλώσσα της χώρας που θα πας....

Η ένσταση μου αφορά σε όλους εκείνους που χωρίς ιδιαίτερα προσόντα, χωρίς κάποιο επάγγελμα το οποίο πραγματικά να έχει ζήτηση, συχνά χωρίς να έχουν ποτέ βγει από τα σύνορα της χώρας, ανακαλύπτουν ξαφνικά πως στο εξωτερικό υπάρχουν όλες οι ευκαιρίες και απλά τους περιμένουν. Ας μην ξεχνάμε όμως πως και η Γερμανία, και η Σουηδία, και η Αμερική έχουν επίσης πολλούς ανειδίκευτους εργάτες, έχουν επίσης πολλούς επιστήμονες οι οποίοι συχνά υπερκαλύπτουν τα υπάρχοντα κενά.

Ζούμε σε μια ιδιαίτερα ανταγωνιστική εποχή όπου το φθηνό εργατικό δυναμικό από τρίτες χώρες είναι άφθονο (χάρη στην οικονομία της ελεύθερης αγοράς) και τα πτυχία δεν εγγυώνται πλέον εργασία σε καμία χώρα. Τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν προετοιμάζουν τους νέους για το σύγχρονο ανταγωνιστικό περιβάλλον της αγοράς έξω (και μέσα) από τα σύνορα μας.  Η μάθηση ακολουθεί ακόμα ξεπερασμένες πρακτικές και συχνά οι νέοι παρασύρονται σε αντικείμενα σπουδών χωρίς καμία σύνδεση με τις πραγματικές ανάγκες αλλά και χωρίς οι ίδιοι να έχουν αίσθηση του τι πραγματικά σπουδάζουν. Η πολιτεία ενθάρρυνε αυτή την νοοτροπία επί δεκαετίες ιδρύοντας πανεπιστημιακά ιδρύματα και ΤΕΙ χωρίς αντίκρυσμα, απλά και μόνο για να εξαργυρώσει τις ψήφους των τοπικών παραγόντων, και τώρα βρέθηκε μπροστά σε ένα αδιέξοδο το οποίο προσπαθεί να επιλύσει με ανεπαρκείς μεταρρυθμίσεις. Όμως και οι πολίτες φταίνε το ίδιο. Ας μην ξεχνάμε τις τοπικές κοινωνίες που απαιτούσαν να ιδρυθούν πανεπιστημιακά τμήματα στις περιοχές τους ώστε να "αναπτυχθεί" η τοπική οικονομία ενοικιάζοντας πανάκριβες γκαρσονιέρες -τρύπες στους φοιτητές, άθλια ξενοδοχεία που λειτουργούσαν ως φοιτητικές εστίες και ανεβάζοντας τις τιμές σε όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες. Οι γονείς και οι ίδιοι οι φοιτητές δεν αμφισβήτησαν ποτέ αυτή την κατάσταση, την δέχτηκαν αδιαμαρτύρητα, ικανοποιημένοι που το παιδί θα είχε ένα πανεπιστημιακό "χαρτί" άσχετα από την αξία του και την αναγνώριση του στην αγορά εργασίας. Και τώρα οι σημερινοί πτυχιούχοι πιστεύουν πως η μετανάστευση θα λύσει το πρόβλημα της χρεοκοπημένης μας χώρας (και της χρεοκοπημένης μας ζωής).

Επαναλαμβάνω, δεν έχω τίποτα εναντίον όσων επιθυμούν να φύγουν στο εξωτερικό. Με ενοχλεί όμως αυτή η λαϊκίστικη ρητορεία που θυμίζει κακή ελληνική ταινία της δεκαετίας του '50 και που  εσκεμμένα καλλιεργείται από τα πολύ αμερόληπτα δημοσιογραφικά μέσα. Με ενοχλεί να ακούω τον κάθε σχετικό και άσχετο, την γειτόνισσα, τον υδραυλικό, τον υπάλληλο του Σούπερ μάρκετ (και όποιον άλλον θέλετε, η επιλογή είναι τυχαία) να λέει πως "ψάχνει να φύγει στο εξωτερικό", πως έχει έναν ξάδερφο/θείο/κολλητό που θα του βρει δουλειά κλπ κλπ, πως έστω και πιάτα να πλένει θα βγάζει πιο πολλά χρήματα κλπ κλπ...Και τα ΜΜΕ να ενισχύουν αυτές τις απόψεις, δημιουργώντας ένα κλίμα πανικού, προτάσσοντας την φυγή ως βιώσιμη λύση, με ανόητα "ρεπορτάζ" που παρουσιάζουν πάντα την μία όψη του νομίσματος και ποτέ την ολοκληρωμένη εικόνα.

Ξέρω πώς πολλοί δεν θα συμφωνήσετε μαζί μου.  Δεν ζητάω να συμφωνήσει κάποιος, ούτε και να κάτσει στην Ελλάδα αν θέλει να φύγει.  Για να αλλάξει όμως μια κατάσταση δεν αρκεί η φυγή. Ούτε και η φυγή από μόνη της συνεπάγεται επιτυχία. Ας  αντισταθούμε λοιπόν στον αποπροσανατολισμό και στον λαϊκισμό των δημοσιογραφικών μέσων και της εξουσίας, ας κάνουμε την αυτοκριτική μας, ας ενημερωθούμε σωστά και ύστερα ας φύγουμε.. Και όπου μας βγάλει..

http://www.franmeg.blogspot.com/2011/09/blog-post_17.html