Φωτεινή Σκοπούλη...απλά διαφέρει!!!

Η Κυρία Φωτεινή Σκοπούλη δίνει ρεσιτάλ ...Μας αρέσει και πιστεύουμε οτι αν είχαμε άτομα σαν την Φωτεινή η χώρα θα "χαμογελούσε" ξανά ,το θέμα είναι αν θα τα καταφέρει σε αυτόν τον βούρκο να λάμψει.

Ποια είναι η καθηγήτρια Ιατρικής που δέχθηκε να μπει στην κυβέρνηση για να αλλάξει κάτι και να γίνουν τα αυτονόητα....

Καθ’ οδόν για το πρώτο Υπουργικό της Συμβούλιο η κυρία Φωτεινή Σκοπούλη, η θέση της οποίας για τους πολιτικούς είναι ότι «πρέπει να έχουν εργαστεί» και για την πολιτική ότι δεν αποτελεί επάγγελμα

Το πρωί της 21ης Ιουνίου ένα τηλεφώνημα έμελλε να αλλάξει την καθημερινότητα της καθηγήτριας Ιατρικής και να φέρει στο προσκήνιο το όνομα της Φωτεινής Σκοπούλη ως μέλους της νέας κυβέρνησης. Ως εκείνη τη στιγμή δεν είχε την παραμικρή ιδέα για την πρόταση του προέδρου της ΔΗΜΑΡ κ. Φώτη Κουβέλη να αναλάβει υφυπουργός Υγείας στην τρικομματική κυβέρνηση.


«Οταν μου τηλεφώνησαν, το πρώτο πράγμα που μου πέρασε από το μυαλό ήταν ότι αυτή μπορεί να είναι και η μοναδική ευκαιρία για να γίνουν κάποια πράγματα. Δεν ξέρω, μπορεί να είμαι λίγο ιδεαλίστρια, αλλά θέλω μέσα από την ψυχή μου να γίνει επιτέλους κάτι. Πράγματα που έπρεπε να είχαν γίνει τα τελευταία 30 χρόνια, μπορεί να υλοποιηθούν τώρα επειδή πιέζουν οι Ευρωπαίοι. Εγώ θα είμαι ένας μοχλός. Δεν είμαι τίποτε. Εχω όμως βούληση...».

Αυτές ήταν οι πρώτες σκέψεις που μοιράστηκε η Φωτεινή Σκοπούλη με συνεργάτες της και την έκαναν να πει το «ναι» στη συμμετοχή της στην κυβέρνηση. Ετσι, από το Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, όπου κατέχει την έδρα της Παθολογίας - Ανοσολογίας στο Τμήμα Διατροφής και Διαιτολογίας, από τη θέση της προέδρου της Επιτροπής Βιοηθικής και της αναπληρώτριας προέδρου της Επιτροπής Ερευνών και Εκπαίδευσης, βρέθηκε στον πρώτο όροφο του κτιρίου της οδού Αριστοτέλους.

«Δεν ήρθα για καριέρα»

Η νέα υφυπουργός δεν διστάζει να τονίζει ότι «πρέπει να υλοποιηθούν οι διαρθρωτικές αλλαγές στον χώρο της Υγείας που περιλαμβάνει το μνημόνιο». Περιγράφει συχνά τα κακώς κείμενα, επιχειρηματολογώντας για την ανάγκη να αναστραφεί η νοσηρή κατάσταση: «Στη δημόσια διοίκηση υπάρχει μεγάλη διαφθορά. Το σύστημα είναι διάτρητο. Βρισκόμαστε εδώ για να συνεργαστούμε, να βάλουμε κανόνες οι οποίοι θα εφαρμοστούν, να κάνουμε τα αυτονόητα. Για παράδειγμα, η ηλεκτρονική συνταγογράφηση είναι κανόνας αλλά οι γιατροί δεν τη θέλουν. Η δραστική ουσία πρέπει να εφαρμοστεί. Οι προμήθειες πρέπει να γίνονται κεντρικά».

Πιστεύει και ελπίζει ότι θα υπάρξει αποτελεσματική παρέμβαση που θα αποδώσει καρπούς για τους πολίτες. «Διαφορετικά δεν πρόκειται να συνεχίσω επ' αόριστον. Δεν ήρθα εδώ για να κάνω πολιτική καριέρα. Λατρεύω την επιστήμη μου, μου λείπουν οι ασθενείς μου» εξομολογήθηκε σε φίλους της.

Παιδί του «γιατρού των φτωχών»

Από τη στιγμή που την κάλεσαν να μετέχει στη νέα τρικομματική κυβέρνηση ανέσυρε πολλές φορές, στο γραφείο της οδού Αριστοτέλους, μνήμες της ζωής της που συνδέουν την Ιατρική με την πολιτική. Το «ναι» το είπε για να αλλάξει κάτι στο σήμερα. Το παρελθόν όμως την έχει σφραγίσει.

Γνωστή στον ιατρικό χώρο από το επιστημονικό έργο της, η κυρία Σκοπούλη προέρχεται από οικογένεια με μακρά πολιτική παράδοση. Πατέρας της υπήρξε ο ηπειρώτης γιατρός «των φτωχών και καταφρονεμένων» Νίκος Σκοπούλης.

Τη συγκινεί κάθε φορά που κάποιος μιλάει για τον παιδίατρο πατέρα της από το χωριό Πεδινή (παλιά λεγόταν Ραψίστα), που πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση με το ΕΑΜ, φυλακίστηκε, εξορίστηκε και εξελέγη δύο φορές βουλευτής με την ΕΔΑ, το 1958 και το 1964.

Η πολιτική είναι κομμάτι και της ζωής του αδελφού της, του κ. Γιάννη Σκοπούλη. Ηλεκτρολόγος μηχανολόγος, με μεταπτυχιακό τίτλο στα Δίκτυα Υπολογιστών και Επικοινωνιών, στέλεχος της ΔΗΜΑΡ και δημοτικός Σύμβουλος στα Γιάννενα. Η ίδια δεν είναι μέλος της ΔΗΜΑΡ, αλλά συμφωνεί με τους άξονες της πολιτικής πρότασης του κόμματος και υπάρχει συναντίληψη για την ανάγκη μεταρρυθμίσεων στη χώρα.

Η σχέση της κυρίας Σκοπούλη με την πολιτική δεν είναι όψιμη. Υπήρξε μάλιστα υποψήφια βουλευτής, το 1981, με το ΚΚΕ Εσωτερικού, επί Λεωνίδα Κύρκου.

Ωστόσο το «βύθισμα» στην επιστήμη τη συνεπήρε. Εκεί έδωσε όλες τις δυνάμεις της, έχοντας όμως πάντα κατά νουν και από ιδεολογική τοποθέτηση ότι η έρευνα και οι ιατρικές υπηρεσίες πρέπει να κατευθύνονται σε όλες τους τις δράσεις υπέρ του κοινωνικού συνόλου.

Ιδεαλίστρια, αλλά θέλει να προσγειώνεται και σε λύσεις εφικτές.

«Η Ιατρική είναι τέχνη»

Για την επιστήμη της μιλάει πάντα με αγάπη. «Η Ιατρική είναι ένα από τα ομορφότερα, ένα από τα καλύτερα επαγγέλματα, με συναίσθημα και γνώση. Είναι τέχνη. Η γνώση από μόνη της δεν αρκεί. Πρέπει να μπορείς να διδάξεις στον φοιτητή τη μεθοδολογία προσέγγισης στην πραγματική γνώση. Ο γιατρός είναι τεχνίτης. Πρέπει να προσλαμβάνει, να οργανώνει, να αναλύει και να δρα αποτελεσματικά. Πρέπει να είσαι γιατρός διότι σου αρέσει. Αλλιώς είναι αγγαρεία. Αν δεν χαίρεσαι αυτό που κάνεις, τότε το βλέπεις ως αμοιβή». Η θέση της για τους πολιτικούς είναι ότι «πρέπει να έχουν εργαστεί» και για την πολιτική ότι δεν αποτελεί επάγγελμα. «Πρέπει να προσφέρεις και να φεύγεις» τονίζει χαρακτηριστικά.

Αναφερόμενοι στα συν και στα πλην του χαρακτήρα της, όσοι γνωρίζουν καλά την κυρία Σκοπούλη την περιγράφουν ως επίμονη στους στόχους που θέτει. «Θέλει ό,τι κάνει να το παλέψει με επιμονή και υπομονή. Η διάρκεια της προσπάθειας δεν την τρομάζει, όταν ξέρει ότι αξίζει τον κόπο» λέει άνθρωπος που την έχει ζήσει από κοντά. Πάντως της καταλογίζουν απαιτητικότητα στις σχέσεις της με τους συνεργάτες της, ενώ σε ζητήματα ηθικής τάξης λένε ότι «δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της».

Λιτή στην καθημερινότητά της, θεωρεί ότι η ευτυχία δεν κρύβεται στην ποσότητα αλλά στην ποιότητα. Συχνά όμως «γκρινιάζει» γιατί σήμερα η κοινωνία έχει ξεχάσει τι θα πει μοίρασμα με τον άλλον.

Σπουδές
Λάτρεψε τη Φυσική και την Κιουρί

Στα μαθητικά της χρόνια είδε τον πατέρα της να φεύγει για τη Γυάρο και τη Λέρο, εξόριστος από τη χούντα των συνταγματαρχών. Μαζί του στην εξορία και η μητέρα της, Αφροδίτη Δαγκλή. Το 1973 μπήκε στην Οδοντιατρική Θεσσαλονίκης και έναν χρόνο αργότερα ξανάδωσε δηλώνοντας μόνο Ιατρική Θεσσαλονίκης. Ακόμη και σήμερα απορεί πώς οι γονείς της επέτρεψαν στα παιδιά τους να το έχουν... δίπορτο. Η Φωτεινή, ιατρικές σπουδές στη Θεσσαλονίκη, ο Γιάννης στο Πολυτεχνείο, στην Αθήνα. Δεν ήταν και η οικονομική τους κατάσταση ανθηρή. Πάνω απ' όλα όμως - όπως λένε φίλοι της οικογένειας - ήταν η πρόοδος των παιδιών.

Στο σπίτι όπου μεγάλωσε, στα Γιάννενα, οι δικοί της άνθρωποι τη θυμούνται, μικρή, να έχει στα χέρια σαν Ευαγγέλιο ένα βιβλιαράκι. Ηταν για τη Μαρία Κιουρί. Λάτρεψε τη Φυσική, τη Χημεία, την έρευνα μέσα από τη γυναίκα-σύμβολο των φυσικών επιστημών. Η ίδια πήρε το πτυχίο της από την Ιατρική Σχολή το 1981 και αμέσως μετά έκανε την ειδικότητά της στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων. «Το 1981 πήρα πτυχίο Ιατρικής, αλλά γιατρός δεν ήμουν. Εμαθα Ιατρική όταν πήρα την ειδικότητά μου» λέει.

Εκεί γνώρισε και τον δεύτερο σύζυγό της, τον διακεκριμένο καθηγητή Ιατρικής κ. Χαράλαμπο Μουτσόπουλο, γνωστό για το έργο του στην Ανοσολογία. Μιλάει για εκείνον με θαυμασμό και τον αποκαλεί πάντα με το επώνυμό του. Οπως οι φοιτήτριες τους καθηγητές τους. «Τον είχα και τον έχω πάντα δίπλα μου. Γνωρίζει πολλά, διότι έχει ζήσει σε χώρες με διαφορετικά συστήματα Υγείας. Είναι εξαιρετικός επιστήμονας, καθηγητής, άνθρωπος. Τα δίνει όλα για όλα...» τονίζει σε κάθε ευκαιρία για τον σύζυγό της.