Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΗΣ ΣΙΣΣΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΟΥ ΣΟΙΜΠΛΕ

Ελληνογερμανικές σχέσεις

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

...όταν το “φλογερόν” του έρωτος εξελίσσεται σε “άσβεστον” του μίσους.

Πώς από τον έρωτα της Σίσσυς των Αψβούργων φτάσαμε στο μίσος του Σόιμπλε;

Η Γερμανία είναι η Ευρωπαία "κόρη", που ονειρεύτηκε κάποτε να γίνει "Ελλάδα" και κατέληξε να γίνει βάρβαρη "Μέγαιρα" που βασανίζει την Ελλάδα ...Η φιλόδοξη "κόρη", η οποία, μόλις συνειδητοποίησε την ύπαρξή της, επέλεξε να μοιάσει σε ένα από τα πλέον δύσκολα πρότυπα που υπάρχουν. Στη συνέχεια τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως θα επιθυμούσε η ίδια και φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση. Κακόπεσε η "κόρη" σε ατυχείς επιλογές και από την αγάπη και τον θαυμασμό κινδυνεύουμε να πάμε κατ’ ευθείαν στο μίσος. Έμπλεξε με λάθος ανθρώπους και η αγάπη της ξεθώριασε.

Αυτό δεν είναι και τόσο παράξενο για κάποιον που έχει γνώσεις ανθρώπινης ψυχολογίας. Συμβαίνει πολλές φορές, όταν αγαπάς κάτι πολύ και θέλεις απεγνωσμένα να του μοιάσεις, να μην το καταφέρνεις και στο τέλος να το μισείς ...Να θέλεις τόσο πολύ να γίνεις γιατρός, που, αν δεν το καταφέρεις, να μισείς ολόκληρη την ιατρική επιστήμη. Μιλάμε για το σύνδρομο αυτού, που, εξαιτίας ενός τεράστιου θαυμασμού για το είδωλό του, έγινε κομπλεξικός απέναντί του, με αποτέλεσμα στο τέλος να το μισήσει και με τις πράξεις του να επιβεβαιώσει τη γνωστή ρήση του ..."ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντως".

Αυτές οι σκέψεις στροβιλίζονται στο μυαλό κάποιου, ο οποίος βλέπει την σχεδόν καθημερινή έκρηξη του ανθελληνισμού στο σημερινό Βερολίνο. Για κάποιον, που γνωρίζει τη γερμανική ιστορία, το φαινόμενο αυτό είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό. Εντυπωσιάζεται από την αναπάντεχη και σχεδόν αδικαιολόγητη έξαρση αυτού του φαινομένου και τη συνεχή επιδείνωσή του ...Μιλάμε για πραγματικό πάθος. Στη χώρα αυτή, όπου λατρεύτηκε το ελληνικό πνεύμα όσο πουθενά αλλού στην Ευρώπη, σήμερα κυριαρχεί ένας τυφλός ανθελληνισμός.

Στο Βερολίνο κάποτε έχτιζαν τη γερμανική αυτοκρατορία, βάζοντας ως "θεμέλιο" το ελληνοπρεπέστατο Ράιχσταγκ και τώρα ονειρεύονται τη νέα του αυτοκρατορία με θεμέλιο την Bild και βρισιές κατά της Ελλάδας. Στο Μόναχο κάποτε έστηναν ολόκληρες ελληνικές λεωφόρους, για να μοιάζει η πατρίδα τους με την Ελλάδα και σήμερα η λέξη Griechenland κινδυνεύει να ταυτιστεί με την απόλυτη αθλιότητα. Κάποτε οι Γερμανοί φιλόσοφοι ονειρεύονταν να δημιουργήσουν στο κέντρο της Ευρώπης μια "ελληνική" κοινωνία αρίστων πολιτών και σήμερα η λέξη "Έλληνας" ταυτίζεται με τον τεμπέλη, τον κλέφτη και τον ασυνείδητο πολίτη. Σύμβολα του ελληνισμού, τα οποία μέχρι τώρα ήταν στην κυριολεξία "ιερά" για τη μορφωμένη κυρίως μερίδα της γερμανικής κοινωνίας, έγιναν "εργαλεία" προπαγάνδας του πεζοδρομίου. Θα τρίζουν τα κόκαλα του Γκαίτε και του Νίτσε, βλέποντας συμπατριώτες τους να βάζουν την Αφροδίτη να συμπεριφέρεται σαν μεθυσμένη τουρίστρια.

Μιλάμε για πραγματικό παροξυσμό. Άνθρωποι σαν τη Μέρκελ, τον Βεστερβέλε, τον Σόιμπλε ή τον Ρέσλερ καθημερινά επιτίθενται στην Ελλάδα. Σχεδόν ηδονίζονται, όταν εμφανίζονται να "μαλώνουν" ή να "προσβάλουν" τους Έλληνες. Στα μάτια τους διακρίνεις την ηδονή αυτού, ο οποίος καταφέρνει και "μαστιγώνει" τον εφιάλτη του ...Μιλάμε για περίεργα πράγματα ...Μιλάμε για ανεξήγητα πράγματα. Γιατί είναι περίεργα και ανεξήγητα; Γιατί όλα αυτά κανονικά δεν θα έπρεπε να συμβαίνουν. Οι Γερμανοί, από τη στιγμή που γεννιούνται, ζουν και "αναπνέουν" ελληνικά.

Αυτό δεν είναι τυχαίο και ούτε είναι ένα πρόσκαιρο φαινόμενο. Έτσι είναι "χτισμένη" η Γερμανία. Με ελληνικό "σπέρμα" είναι φτιαγμένη η Γερμανία ...Από την αρχή της ύπαρξής της μέχρι σήμερα ...Είτε μιλάμε για Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είτε για Πρωσία είτε για Σαξονία είτε για Αυστροουγγαρία. Ελληνογενής είναι η Γερμανία σε όλες τις φάσεις της ζωής της. Από την Ελλάδα "δανείστηκε" κεφάλαιο η Γερμανία ως "εκπολιτισμένη", για να σταθεί δίπλα στη  Ρώμη που την γοήτευε. Από την Ελλάδα "ξαναδανείστηκε" κεφάλαιο ως "διαμαρτυρόμενη", όταν θέλησε να ξεφύγει από την κηδεμονία της Ρώμης. Είτε ως έθνος που εκπολιτίσθηκε είτε ως θρησκευτικό δόγμα, που ανδρώθηκε στο κέντρο της Ευρώπης, το "ταμείο" όπου πήγαιναν πάντα οι Γερμανοί για "δάνεια" ήταν ένα ...Η Ελλάδα.

Τα ελληνικά "δάνεια" της Γερμανίας δεν είναι τα συμβατικά, που αφορούν όλα τα έθνη και τα έχουν πάρει οι φιλόσοφοί τους. Τα "δάνεια" των Γερμανών τα έχουν πάρει όλοι οι μεγάλοι της Γερμανίας ...Από τους Αψβούργους μέχρι τον Κάιζερ ...Από τον Λούθηρο μέχρι την Πριγκίπισσα Σίσση ...Από εκείνους που πολέμησαν στο πλάι των Ελλήνων μέχρι εκείνες που τους ερωτεύτηκαν ...Εκείνοι, που έχτισαν τη Γερμανία όχι μόνον πνευματικά, αλλά και υλικά ...Εκείνοι, που οδηγούσαν τη Γερμανία στην ιστορική της πορεία και όταν οδηγούνταν στο αδιέξοδο και την "ασφυξία" έπαιρναν "ανάσες" από την Ελλάδα ...Εκείνοι, που ονειρεύονταν να γίνουν μια φωτεινή "Ελλάδα" στο κέντρο μιας σκοτεινής Ευρώπης. 

Αυτοί ύψωναν τους λευκούς ελληνικούς κίονες στη μέση της Ευρώπης, για να ξορκίσουν το σκοτάδι της βαρβαρότητας. Αυτοί έδιναν στη Γερμανία την όψη που σήμερα όλοι μας αναγνωρίζουμε ως σύγχρονη Γερμανία. Αυτοί δημιούργησαν το ελληνοπρεπές περιβάλλον όπου γεννιούνται και μεγαλώνουν οι σύγχρονοι Γερμανοί. Έτσι αποφάσισαν κάποτε οι "πατέρες" τους να ζουν οι Γερμανοί και έτσι ζουν. Ζουν σε ένα περιβάλλον υλικό και πνευματικό με άπειρα στοιχεία ελληνικά και τα οποία είναι τόσο ενσωματωμένα στην καθημερινότητά τους, που δεν μπορούν να τα διαχωρίσουν από τα "δικά" τους.

Από τα παιδικά τους χρόνια εξοικειώνονται με εικόνες και ακούσματα που δεν είναι δικά τους. Διαβάζουν τα Έπη ή βλέπουν γύρω τους τα κυβερνητικά κτίρια ελληνικού ρυθμού, τα οποία —όπως είναι φυσικό— τα αντιλαμβάνονται σαν δικά τους, ενώ στην πραγματικότητα είναι "δανεικά". Πριν φτάσουμε να γελάμε με το περίφημο ..."οι Γερμανοί είναι φίλοι μας", αυτή η έκφραση πράγματι ίσχυε ...Επί αιώνες ίσχυε. Μερικοί από τους μεγαλύτερους και ειλικρινέστερους φίλους της Ελλάδας, των Ελλήνων και του ελληνικού πολιτισμού ήταν Γερμανοί ...Γερμανοί, που έδωσαν τα πάντα στο όνομα αυτής της αγάπης ...Γερμανοί, που αφιέρωσαν το σύνολο του δημιουργικού τους πάθους στην καλλιέργεια αυτής της σχέσης ...Γερμανοί, που όνειρό τους είχαν να γίνουν οι ίδιοι και οι συμπατριώτες τους οι Έλληνες του Βορρά και όχι να μετατρέψουν τους Έλληνες σε Γερμανούς του Νότου.

Αυτό είναι προφανώς κάτι, το οποίο δεν ισχύει σήμερα. Οι σημερινοί Γερμανοί είναι διαφορετικοί από τους προγόνους τους. Ενώ μεγαλώνουν στο ίδιο περιβάλλον, βιώνουν την απόλυτη σύγχυση. Δεν γνωρίζουν τι είναι δικό τους και τι έχουν πάρει από τους "τεμπέληδες" του Νότου. Δεν γνωρίζουν τι έχουν δημιουργήσει μόνοι τους οι "άξιοι" και "ασυναγώνιστοι" Τεύτονες και τι έχουν αρπάξει από τους "άχρηστους". Για όσο διάστημα η "εικόνα" που βλέπουν δεν ταιριάζει με τις ύβρεις που ακούνε, αυτή η σύγχυση θα επιτείνεται. Σύγχυση προκαλεί το γεγονός ότι καθημερινά βρίζεις τους "άχρηστους" Έλληνες και ταυτόχρονα γυαλίζεις τους ελληνικούς κίονες στο κτίριο της Ράιχσταγκ ...Σύγχυση, η οποία δεν υπήρχε στις προηγούμενες γενιές των Γερμανών και οι οποίες ήταν εκείνες, που ύψωσαν τους ελληνικούς κίονες στην καρδιά της Ευρώπης ...Γενιές, που διάβαζαν στα ελληνικά τα Ομηρικά Έπη, όταν ήθελαν να διώξουν τα "φαντάσματα" του βαρβαρισμού.

Αυτή η σύγχυση οφείλεται στο γεγονός ότι —δυστυχώς για τη Γερμανία και τον γερμανικό λαό— τα "μεγάλα" και τα "ωραία" δεν την αφορούν πλέον, γιατί δεν είναι ελεύθεροι. Ο "Κάιζερ" δεν κατοικεί πλέον εκεί. Η Γερμανία, δυστυχώς για τους Γερμανούς —και όπως καθημερινά αποδεικνύεται για όλο τον κόσμο—, δεν είναι πλέον γερμανική. Έπαψε να είναι γερμανική με τη λήξη του μεγάλου πολέμου στον οποίο ηττήθηκε. Το δείχνουν πλέον και τα κτίρια ή τα εθνικά σύμβολα, τα οποία δημιουργήθηκαν μεταπολεμικά. Όλα είναι εβραϊκής εμπνεύσεως απάνθρωπα αρχιτεκτονικά εξαμβλώματα, που περιγράφουν την νέα μεταπολεμική τάξη στη Γερμανία. Μινιμαλιστικά, άσχημα και παγωμένα δημιουργήματα, που έχουν ως στόχο να κάνουν ανεκτό τον ψυχικό "ακρωτηριασμό" που υπέστη ο γερμανικός λαός από τους κατακτητές του, οι οποίοι ήθελαν να ξεχάσει την προηγούμενη ζωή του.

Οι Εβραίοι θέλησαν —και σε έναν βαθμό το κατάφεραν— η εικόνα της μεταπολεμικής Γερμανίας να μοιάζει με ένα παγωμένο "χειρουργείο", προκειμένου να αισθάνονται τρομοκρατημένοι οι Γερμανοί μέσα σε ένα περιβάλλον εχθρικό, το οποίο δεν τους ανήκει. Ένα περιβάλλον, το οποίο δεν θυμίζει σε τίποτε την προ της κατάκτησής τους εποχή. Σύμβολα της μεταπολεμικής Γερμανίας έγιναν κατασκευάσματα περίεργης αισθητικής και ύποπτων προθέσεων. Μισογκρεμισμένες εκκλησίες ή κατασκευάσματα όπως το "τείχος του Βερολίνου", το Μνημείο του Ολοκαυτώματος, το Μουσείο Ομοφυλοφιλίας ή το "έκτρωμα" του Komische Oper.

Η Γερμανία μεταπολεμικά έπαψε να επιδιώκει να μοιάζει με μια όμορφη ελληνική "νησίδα" στο κέντρο της Ευρώπης. Η Γερμανία ήταν πλέον κατακτημένη και τίποτε δεν έπρεπε να θυμίζει στους Γερμανούς την προηγούμενη περίοδο της ιστορίας τους. Αν οι μεγάλοι Γερμανοί ήθελαν με τα όμορφα ελληνικά μνημεία να βάλουν τους Γερμανούς να αναζητούν την ομορφιά, κοιτώντας "ψηλά" στον Ουρανό, τότε οι υποταγμένοι στους Εβραίους Γερμανοί επιδίωξαν το ακριβώς αντίθετο. Κατάφεραν να κάνουν τους Γερμανούς να κοιτάνε "χαμηλά" στη Γη. Αυτό ήθελαν τα νέα αφεντικά και αυτό τους πρόσφεραν τα δουλικά τους. Ήθελαν να τιμωρήσουν τους Γερμανούς και οι τιμωρημένοι δεν κοιτάνε ποτέ ψηλά.

Γι' αυτόν τον λόγο επεδίωξαν να μοιάζει η Γερμανία με ένα "κολαστήριο" των "αμαρτωλών" Γερμανών ...Ένα "κολαστήριο", το οποίο θα θύμιζε καθημερινά στους "κακούς" Γερμανούς ότι είχαν κάνει "αταξία" ...ότι είχαν εγκληματήσει και ότι πρέπει να ζητάνε μονίμως συγνώμη ...Ένα "κολαστήριο", το οποίο θα αποδείκνυε ότι πράγματι δεν είχαν όρεξη να δουν ή να πουν ευχάριστα πράγματα ...Θα αποδείκνυε ότι πράγματι μετανόησαν και άλλαξαν ως άνθρωποι ...Μια ανοικτή "σκηνή του εγκλήματος", ώστε με τις συνεχείς αναπαραστάσεις τού "εγκλήματος" να μην ξεχνούν ποτέ ποιος είναι το "θύμα" ...Να μην ξεχνούν σε ποιον χρωστάνε ...Να  τους διαβεβαιώνουν καθημερινά ότι πράγματι παραδόθηκαν τόσο οι ίδιοι όσο και η πατρίδα τους σ' αυτούς ...Αυτοβούλως βέβαια, γιατί τα θύματα αυτά ήταν "άγια" ...Όλα κι όλα ...Να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις ...Οι "καλοί" Εβραίοι δεν τους κατάκτησαν ...Αυτοί δεν κάνουν ποτέ "κακά" πράγματα ...Οι "κακοί" Γερμανοί παραδόθηκαν αυτοβούλως στους Εβραίους, για να τους κάνουν "καλούς" ανθρώπους.

Ο ελληνισμός βέβαια θεωρήθηκε σαν ένα από τα αίτια αυτής της γερμανικής "αμαρτίας" και γι' αυτό και αποβλήθηκε όσο θα ήταν δυνατόν από τη γερμανική καθημερινότητα. Ο ελληνισμός ήταν αυτός, ο οποίος κατηγορήθηκε πως έκανε τους Γερμανούς φιλόδοξους και αλαζόνες σε βαθμό "αμαρτίας" και ότι αυτός ήταν η πραγματική αιτία που στράφηκαν εναντίον των "καλών" και "αγίων" Εβραίων. Ο ελληνισμός τούς "κακόμαθε" και αυτό έπρεπε ν' αλλάξει. Γι' αυτόν τον λόγο η μετανοημένη Γερμανία δεν έπρεπε να "συγχωρέσει" ποτέ τον ελληνισμό. Δεν έπρεπε να τον μνημονεύει με τα έργα της. Τα κτίριά της, τα γλυπτά της ή οι ζωγραφιές της δεν έπρεπε να τον θυμίζουν. Δεν έπρεπε η Γερμανία να τον βλέπει στην καθημερινότητά της. Δεν έπρεπε να ξανακοιτάξει "ψηλά" ...Μόνο "χαμηλά".

 Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΛΟΚΛΗΡΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΑΪΑΝΟΥ...

  http://eamb-ydrohoos.blogspot.com/2012/02/ellinogermanikes-sxeseis.html