…ο «καρκίνος», που «κατατρώει» τις πόλεις !!!
Το μέγα «κόλπο» τής Νέας Τάξης
και το διαφαινόμενο ΤΕΛΟΣ της!!!
«Πεθαίνουν» οι πόλεις των ανθρώπωνκαι στη θέση τους παραμένουν «κουφάρια»,που εξυπηρετούν τους τουρίστες !!!...
…«Κουφάρια», που περνάνε στα χέρια των τοκογλύφωνκαι οι οποίοι θα υποδουλώσουν τον άνθρωπο,εκμεταλλευόμενοι τις βασικές τουανάγκες.
Εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας είναι όλα αυτά !!!
Καθημερινά βλέπουμε να «πεθαίνουν» οι πόλεις των Ευρωπαίων και τους κατοίκους τους ν’ αδυνατούν να τις προστατεύσουν …Να αδυνατούν ν’ αντιστρέψουν την κατάσταση…Να τις εγκαταλείπουν και να τις αφήνουν λεία» στους πονηρούς «επενδυτές». Στο όνομα ενός κέρδους, το οποίο παράγεται μ’ έναν απόλυτα αντικοινωνικό τρόπο, αφήνονται κάποιοι κι εγκληματούν εις βάρος των ανθρώπων. Για τα λίγα κέρδη ενός ανεξέλεγκτου τουρισμού, ο οποίος αφορά ελάχιστους ιδιοκτήτες ακινήτων, εγκληματούν εις βάρος των πόλεων,οι οποίες αποτελούν τα «σπίτια» των ανθρώπων.
Τις «σκοτώνουν» για να τις εκπορνεύσουν και να κονομήσουν από τον «θάνατό» τους. Όλα αυτά γίνονται με βασικό «όπλο» το φοβερό και τρομερό Airbnb. Σύντομα θ’ αποδειχθεί ότι το Airbnb δεν είναι αυτό το οποίο φαίνεται …Θα αποδειχθεί ότι είναι η βασική «αιχμή» τού «δόρατος» μιας «θανατηφόρας» για την ανθρωπότητα πολιτικής. Ολόκληρες κυβερνήσεις πιέζονται κι εκβιάζονται, προκειμένου να του επιτρέπουν να δρα ανενόχλητο στον «διαβρωτικό» του ρόλο.
Το Airbnb είναι ένα «εργαλείο» τής Νέας Τάξης, η οποία στόχο έχει να υποδουλώσει τον άνθρωπο με μέσον μιας από τις βασικότερες ανθρώπινες ανάγκες, που είναι η στέγαση …Είναι ένα ακόμα θανατηφόρο «όπλο» σ’ ένα πολύ μεγάλο και προμελετημένο έγκλημα, το οποίο στόχο έχει να παραδώσει τα πάντα στους εκλεκτούς αυτής της Τάξης …Είναι μια γενική «επίθεση» στις πόλεις των ανθρώπων και γι’ αυτόν τον λόγο έχει τις «πλάτες» των ισχυρών αυτού του Κόσμου…Είναι μέρος ενός «βιολογικού» «πολέμου», ο οποίος εξαπολύθηκε στους ανύποπτους πληθυσμούς των πόλεων, προκειμένου να τους διαλύσουν και να τους εκμεταλλευτούν …Μια ύπουλη επίθεση, που, από τις ολέθριες συνέπειές της σε εθνικό και κοινωνικό επίπεδο, άνετα μπορεί να χαρακτηριστεί ως έγκλημα κατά τής ανθρωπότητας. Περί αυτού πρόκειται, κι απλά, για να γίνει αυτό αντιληπτό σε κάποιον, θα πρέπει να έχει ορισμένες βασικές γνώσεις.
Το πρόβλημα με το Airbnb δεν είναι απλό στην κατανόησή του, γιατί τα αρνητικά φαινόμενα, τα οποία προκαλεί ως δραστηριότητα, λειτουργούν ως «μέγγενη» που «συνθλίβουν» τις αστικές κοινωνίες. Οι συνέπειες του Airbnb αφορούν διαφορετικά επίπεδα στη λειτουργία μιας πόλης και την «εγκλωβίζουν» στην αδυναμία. Προκαλούν δύο διαφορετικά προβλήματα,τα οποία δεν μπορούν ν’ αντιμετωπιστούν ταυτόχρονα από την κοινωνία και τα οποία,όταν στο «τέλος» ενώνονται, «συνθέτουν» μια «βόμβα»,η οποία «σκοτώνει» την πόλη ολοκληρωτικά.…Λειτουργεί όπως ένας τρομερός μολυσματικός«ιός»,ο οποίος στην αρχή «ρίχνει» ύπουλα τις «άμυνες» του οργανισμού και στη συνέχεια καταλαμβάνει μόνιμα τα «όργανά» του, ώστε αυτός ο οργανισμός να μην μπορεί να επανέλθει στην προηγούμενη υγιή κατάσταση ακόμα κι αν οι συνθήκες «μόλυνσης» πάψουν να υπάρχουν. Εκμεταλλεύεται την ταχύτητα της εύκολης «μόλυνσης», για να επιτύχει τον τελικό του στόχο, που είναι η κατάληψη των «οργάνων». Η επίδρασή του είναι τόσο καταστροφική, που μπορεί κάλλιστα να συγκριθεί με τα «χολεριασμένα» πτώματα που έριχναν οι «πολιορκητές» στις πόλεις τού Μεσαίωνα, προκειμένου να «διώξουν» τους κατοίκους τους από αυτές και να τις καταλάβουν χωρίς αντίσταση.
Αυτό ακριβώς είναι που κάνει το Airbnb …Είναι ένα «εργαλείο» που βρίσκεται στα χέρια ύπουλων «πολιορκητών»,οι οποίοι στοχεύουν τις πόλεις των ανθρώπων …Ένα «εργαλείο»,το οποίο από τη μία διώχνει τους κατοίκους από τις πόλεις —και άρα τις «αρρωσταίνει»— κι απ’ την άλλη μετατρέπει την αστική κατοικία σε επενδυτικό προϊόν,που έλκει το κεφάλαιο και τους αρπακτικούς επενδυτές, ώστε,ακόμα κι αν οι συνθήκες αλλάξουν,να μην μπορούν οι κάτοικοί τους να τις ανακτήσουν…Να μην μπορούν να επανέλθουν στις εστίες τους και άρα να μην μπορούν οι πόλεις ν’ «αναρρώσουν». Στην πρώτη περίπτωση η πόλη παθαίνει μια τρομερή «βλάβη» και στη δεύτερη περίπτωση η «βλάβη» αυτή γίνεται «ανήκεστη»…ΔΕΝ μπορεί να θεραπευτεί με καμία δύναμη.
Η μεγάλη «έξοδος» των κατοίκων των πόλεων…
Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, για ν’ αρχίσει να καταλαβαίνει ο αναγνώστης την «παγίδα» που έχουν στήσει στους ανθρώπους…Την παγίδα αυτή, η οποία θα τους κάνει αιώνιους «όμηρους» των εμπόρων τής στέγης.
Γιατί υπάρχει «παγίδα»;
…Γιατί, όταν μια πόλη πάψει να έχει λειτουργική αξία για τους κατοίκους της και μετατραπεί ή ίδια σ’ ένα απλό αξιοθέατο, τότε είναι «νεκρή».
Όταν μια πόλη πάψει με τα «όργανά» της να εξυπηρετεί τους κατοίκους της—οι οποίοι βιοπορίζονται εντός της, απασχολούμενοι με πολλών ειδών και τύπων αστικές δραστηριότητες κι επιχειρήσεις— και η ίδια μετατρέπεται στη «μοναδική»της επιχείρηση που απασχολεί κατοίκους, τότε είναι «νεκρή» …
Γίνεται ένα άψυχο αξιοθέατο,το οποίο έχει τη «ζωή» που του «δίνουν» οι επισκέπτες του και όχι οι κάτοικοί του. Οι κάτοικοί του απλά συντηρούν το «λείψανο» αυτό για όσο διάστημα υπάρχουν τουρίστες που θέλουν να το περιεργαστούν. Όταν πάψει να υπάρχει τουριστικό ενδιαφέρον, οι κάτοικοι αυτοί δεν θα μπορούν να επιβιώσουν στο «κουφάρι» τής «νεκρής» αυτής πόλης.
Οι πόλεις υπάρχουν, για να ζουν μέσα σ’ αυτές οι κάτοικοί τους…Να απολαμβάνουν τις ζωές τους με όλες τις ευκολίες που μπορεί να τους προσφέρει ο πολιτισμός. Στην ιδανική περίπτωση να διδάξουν με το καλό παράδειγμά τους και τους άλλους ανθρώπους,ώστε αυτοί να τους μιμηθούν στην άνετη αστική ζωή και να χτίσουν κι αυτοί τις δικές τους πόλεις …
Να γίνουν οι ίδιες ζωντανές «μήτρες», οι οποίες θα «γεννήσουν» νέες ζωντανές πόλεις και θα εξυπηρετήσουν ακόμα περισσότερους ανθρώπους με τη λειτουργία τους. Οι πόλεις ΔΕΝ είναι «θεματικά πάρκα», για να πηγαίνει εκεί κάποιος τουρίστας και να «ζει» για μερικές ημέρες τής ζωής του σαν «Λονδρέζος» ή σαν «Παριζιάνος» ή σαν «Αθηναίος»…Υπάρχουν ξενοδοχεία γι’ αυτόν τον σκοπό,ώστε να τις επισκεφτείς, χωρίς όμως να μπεις μέσα στη λειτουργία τους και τις καταστρέψεις με τη διαφορετικότητά σου, εφόσον ανατρέπεις τις λειτουργικές τους ισορροπίες.
Στις πόλεις αυτές μπαίνεις με τη δική σου ταυτότητα, για να δεις πώς ζει ο Λονδρέζος ή ο Παριζιάνος ή ο Αθηναίος …Πηγαίνεις για να «δεις» πώς ζουν οι άλλοι και όχι για να «ζήσεις» ο ίδιος …Δεν πηγαίνεις εκεί σαν φτηνή «απομίμησή» τους, για να καταστρέψεις με την παρουσία σουτις ζωές τους …Πηγαίνεις για να δεις πώς «παίζουν» στις ζωές τους οι Παριζιάνοι ή οι Αθηναίοι και όχι για να «παίξεις» κι εσύ μ’ αυτούς λίγες ημέρες ως «συμπαίκτης» τους. Είναι άλλο πράγμα να πηγαίνεις σ’ ένα γήπεδο, για να δεις από την εξέδρα ένα όμορφο παιχνίδι —όπου παίζουν κανονικοί παίκτες— και άλλο πράγμα να πας σ’ ένα γήπεδο όπου περιφέρονται μέσα στον αγωνιστικό του χώρο αυτοί,οι οποίοι μπήκαν μέσα ως θεατέςκαι χωρίς κανέναν έλεγχο παριστάνουν τους παίκτες, με αποτέλεσμα να προκαλείται το χάος. Αυτό ακριβώς είναι το Airbnb …Είναι η παράνομη και παράλογη «εισβολή» των «θεατών» σ’ έναν «αγωνιστικό» χώρο, μέσα στον οποίο έχουν θέση μόνον οι πραγματικοί «παίκτες»,οι οποίοι είναι οι πολίτες των πόλεων…Μια «εισβολή»,η οποία καταστρέφει τα πάντα…Μια «εισβολή»,η οποία καταστρέφειτόσο το «παιχνίδι»όσο και τους «παίκτες».
Γιατί όμως ανατρέπεται η ισορροπία μιας πόλης από την εισβολή αυτών των «θαυμαστών-επισκεπτών», οι οποίοι δεν ξέρουν πού αρχίζει και πού σταματάει ο ρόλος τους; …Γιατί αλλάζει η λειτουργία της !!!Εάν ένα κέντρο μιας πόλης γεμίσει από ενοικιαζόμενα διαμερίσματα —και άρα χάσει τον πληθυσμό της—, αλλάζει και η λειτουργία της. Σε έναν χώρο,όπου οι κάτοικοι είναι περαστικοί τουρίστες, δεν έχει νόημα να υπάρχει ένα κρεοπωλείο, γιατί κανένας δεν ενδιαφέρεται να μαγειρέψει …Δεν έχει νόημα —για τους ίδιους λόγους— να υπάρχει ένα μανάβικο, ένα ραφείο ή ένα βιβλιοπωλείο …Δεν έχει νόημα να υπάρχει μια παιδική χαρά, γιατί δεν υπάρχουν παιδιά να πάνε εκεί και να παίξουν …Δεν ενδιαφέρει τους εφήμερους «νέους κατοίκους» κανένας χώρος αναψυχής ή εκπαίδευσης ανηλίκων και κανένα από τα καταστήματα που προσφέρουν αγαθά και υπηρεσίες σε απλούς κατοίκους ενός χώρου.
Σε μια τέτοια τεράστια αλλαγή τής χρήσης τού χώρου, ο χώρος αυτός θα γεμίζει με μαγαζιά,τα οποία ενδιαφέρουν τους περαστικούς αυτούς επισκέπτες…Θα γεμίσει με φάστφουντ, εστιατόρια, μαγαζιά πώλησης αναμνηστικών δώρων κλπ.. Σε αυτόν τον χώρο, δηλαδή,ο οποίος θα προσαρμοστεί στα μέτρα των επισκεπτών, δεν μπορεί να ζήσει μια απλή οικογένεια κατοίκων με τις ανάγκες που έχει ως τέτοια …Θα πρέπει να πάει σε άλλο μέρος τής πόλης, για να ψωνίσει τα αναγκαία αγαθά και ν’ απολαύσει τις αναγκαίες υπηρεσίες …Θα πρέπει να πάει αλλού, για να μεγαλώσει τα παιδιά της …μακριά από τους περιφερόμενους και πολλές φορές μεθυσμένους ενηλίκους,οι οποίοι παριστάνουν τους τουρίστες και στον χρόνο των διακοπών τους αναζητούν τη διασκέδαση και την περιπέτεια.
Όμως,η πόλη στην περίπτωση αυτήν «πέθανε». Χωρίς ν’ αλλάξει η μορφή της ή να γκρεμιστεί το κέντρο της, απέκτησε διαφορετικό ρόλο,ο οποίος όμως δεν είναι αυτός της «πόλης των ανθρώπων»…Τα διαμερίσματα δεν γκρεμίστηκαν, αλλά έγιναν τουριστικά καταλύματα και όχι κατοικίες ανθρώπων …Τα μαγαζιά δεν γκρεμίστηκαν,όμως άλλαξε ο χαρακτήρας τους. Άρα; …Άρα, το κέντρο της πόλης δεν μπορεί —ακόμα κι αν το θέλουν οι κάτοικοί του— ν’ αντισταθεί, σε περίπτωση που «εισβάλει» τοεύκολο καιπολύ χρήμα απ’ έξω. Ακόμα κι αν κάποιοι αρνούνται να το εγκαταλείψουν, δεν μπορούν να του δώσουν «ζωή» …Δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν …Δεν υπάρχουν μαγαζιά να καλύψουν τις ανάγκες μιας οικογένειας …Έγιναν πολύ ακριβά τα μαγαζιά, για να επιβιώνουν σ’ αυτά επιχειρήσεις,οι οποίες απευθύνονται στις καθημερινές ανάγκες των κατοίκων. Όλα αυτά γίνονται εξαιτίας τής ανεξέλεγκτης εισβολής των τουριστών. Οι τουρίστες στην περίπτωση αυτήν έγιναν «χολεριασμένα» πτώματα,τα οποία «πετάχτηκαν» επίτηδες στους δρόμους τής πόλης, για να διώξουν τους κατοίκους από τις εστίες τους. Χωρίς να υπάρχει μια ορατή απειλή, οι κάτοικοι απομακρύνονται από τις εστίες τους τόσο άμεσα κι απόλυτα σαν να απειλούνταν με τα φοβερότερα των όπλων. Αυτός είναι ο ρόλος των τουριστών. Η διαφορετική «παθογένειά» τους μπαίνει ανεξέλεγκτα στην πόλη και την «αρρωσταίνει», διώχνοντας τον πληθυσμό της.
Γι’ αυτόν τον λόγο επί αιώνες οι πόλεις φρόντιζαν να περιορίζουν τους φιλοξενούμενούς τους σ’ έναν συγκεκριμένο αριθμό,ο οποίος να μην επηρεάζει τη λειτουργία τους …Φρόντιζαν να περιορίζουν τη δραστηριότητα των φιλοξενούμενων σε χώρους τέτοιους,οι οποίοι δεν επηρέαζαν τη λειτουργία τους …Σε χώρους, όπου οι ξενύχτηδες τουρίστες δεν θα ενοχλούσαν τους πολίτες, οι οποίοι την επόμενη ημέρα εργάζονταν …Σε χώρους, όπου οι ξένοι δεν θα τρόμαζαν τα παιδιά των κατοίκων με τις «τρέλες» των διακοπών τους. Γίνεται αυτό; Είναι εφικτό να ελέγχεις πόσοι θα είναι οι επισκέπτες μιας πόλης και πούαυτοί θα περιφέρονται; …Βεβαίως και είναι…Γι’ αυτόν τον λόγο υπάρχουν τα ξενοδοχεία. Δεν υπάρχει κανένα σύστημα, το οποίο να μην φρόντισε για το πού και μέχρι ποιο σημείο θα έχουν πρόσβαση στην κοινωνία του οι ξένοι επισκέπτες. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που ο θεσμός των ξενοδοχείων λειτούργησε σε όλα τα πολιτισμικά μοντέλα με τον ίδιο απολύτως τρόπο. Γιατί; …Γιατί το κράτος και η πόλη όχι μόνον όριζε —με βάση τις δικές της ανάγκες— τον αριθμό των επισκεπτών της σε σχέση με τον πληθυσμό της, αλλά απαιτούσε να γνωρίζει και τις ταυτότητές τους !!!
Οι άδειες λειτουργίας των ξενοδοχείων, δηλαδή, ήταν σε αριθμό ανάλογες των κατοίκων μιας πόλης και δίνονταν για ανέγερση ξενοδοχείων σε επιλεγμένες τοποθεσίες, προκειμένου να μην επηρεάζεται η λειτουργία τής πόλης και βέβαια η ζωή των κατοίκων της. Για τον ίδιο λόγο που δεν τοποθετεί ένας άνθρωπος το κοινόχρηστο ψυγείο τού σπιτιού του στην «προσωπική»του κρεβατοκάμαρα, έτσι και οι κάτοικοι δεν έστηναν τα ξενοδοχεία τους μέσα στις γειτονιές των ανθρώπων. Τα ξενοδοχεία ήταν χτισμένα όλα γύρω από τα εμπορικά και διοικητικά κέντρα των πόλεων. Τα ξενοδοχεία λειτουργούσαν υπό τον απόλυτο έλεγχο της πόλης και των αρχών της.Γι’ αυτόν τον λόγο τα ξενοδοχεία ήταν υποχρεωμένα να παραδίδουν σ’ αυτές τις αρχές τα στοιχεία των πελατών τους, χωρίς να υπάρχει πρόβλημα με την προστασία των προσωπικών δεδομένων …Προείχε η ασφάλεια και η προστασία των πολιτών και αυτό το αποδέχονταν ως όρο οι ταξιδιώτες.
Ως εκ τούτου απαγορευόταν στους κατοίκους ακόμα και η σκέψη για μίσθωση της ιδιωτικής τους κατοικίας σε ξένους. Θεωρούνταν ότι με τον τρόπο αυτόν απειλούνταν όχι μόνον η ασφάλεια και η λειτουργία τής πόλης, αλλά ακόμα και τα ίδια τα εθνικά συμφέροντα. Δεν υπήρχε πιθανότητα να φιλοξενηθεί κάποιος ξένος —και δεν μιλάμε για προσωπικό φιλοξενούμενο ή άνθρωπο ευρισκόμενο σε αδυναμία—σε μια πόλη, εκτός ξενοδοχείου. Η γειτονιά καλούσε την αστυνομία κι αυτή έλεγχε τη νομιμότητα της δραστηριότητας εκείνου, ο οποίος παρίστανε αυθαίρετα τον «ξενοδόχο». Καταλαβαίνει κάποιος πόσο καταστροφικά είναι αυτά τα οποία βλέπουμε σήμερα να συμβαίνουν στη διπλανή μας πόρτα, επειδή κάποιοι παριστάνουν τους «εναλλακτικούς ξενοδόχους» τύπου Airbnb;
…Πόσο επικίνδυνα είναι τα πράγματα για τις μικρές πόλεις,οι οποίες μάλιστα αποτελούν τουριστικούς προορισμούς;
Είναι επικίνδυνα, γιατί οι πόλεις αρχίζουν κι αποκτούν «αναπηρίες»,οι οποίες στο απώτατο όριο μπορούν να γίνουν θανατηφόρες …Γίνονται φιλόξενες για τους ξένους κι αφιλόξενες για τους κατοίκους τους …Γίνονται φιλόξενες για ξένους, που δεν γνωρίζουμε ποιοι θα είναι αυτοί τελικά…και γίνονται αφιλόξενες για τους κατοίκους τους που θα χάσουν τις πόλεις τους …επίσης τελικά !!!
Γιατί όμως οι πόλεις αποκτούν αυτά τα αλά-καρτ χαρακτηριστικά; …Γιατί χάνουν τη λειτουργικότητά τους …Γιατί ανατρέπεται η δυναμική τής τοπικής οικονομίας, η οποία «καταλήγει» στις τιμές αγαθών και υπηρεσιών που απολαμβάνουν οι κάτοικοί της και οι οποίοι ζουν στην πόλη. Η ακρίβεια μπαίνει στην πόλη όχι εξαιτίας κάποιων φυσικών παραγόντων —και άρα διαχειρίσιμη—, αλλά εξαιτίας εξωτερικών παραγόντων—και άρα τεχνητή …και πλέον ....
Διαβάστε την συνέχεια στην μοναδική ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΑΪΑΝΟΥ μας αφορά όλους....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Όλες οι απαντήσεις που έχουν ως στόχο να προάγουν τον διάλογο και την ανεύρεση της αλήθειας καλοδεχούμενες, σχόλια και απαντήσεις που είναι εκτός θέματος και δεν ταιριάζουν σε έλληνες θα απορρίπτονται χωρίς κανέναν ενδοιασμό .