Σήμερα υπάρχουν μόνον "δούλοι" των 700 ευρώ.

Δεν υπάρχει γενιά εργαζομένων των 700 ευρώ.

Οι εργαζόμενοι επιβιώνουν με τους μισθούς τους

και στην Ελλάδα δεν επιβιώνεις με αυτά τα χρήματα.

Σήμερα υπάρχουν μόνον "δούλοι" των 700 ευρώ.

Άνθρωποι, που επιβιώνουν,

εξαρτώμενοι από τη γενναιοδωρία των γονιών τους

και τα "ψίχουλα" που τους πετάει ένα ληστρικό κράτος.

Μια "καμένη" γενιά, χωρίς παρόν και χωρίς καθόλου μέλλον.

Μια γενιά που τη "σακάτεψαν" η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ

και ακόμα τη "δουλεύουν" οι πλούσιοι "εργατοπατέρες"

του Συνασπισμού και του ΚΚΕ.

Το ΕΑΜ β' μπορεί να νικήσει τον εργασιακό Μεσαίωνα.


Κάποτε οι Έλληνες αγωνιούσαν για την επιβίωσή τους μόνον όταν ήταν άνεργοι. Έφευγαν μετανάστες, επειδή δεν έβρισκαν εργασία. Από τη στιγμή όμως που έπιαναν μια θέση εργασίας, η επιβίωσή τους έπαυε να είναι πρόβλημα. Ακόμα και στις πιο φτωχές περιόδους της ελληνικής ιστορίας αυτό δεν έπαυε να ισχύει. Οι εργαζόμενοι μπορούσαν και επιβίωναν με τους μισθούς τους. Το δύσκολο ήταν να βρεις θέση εργασίας και όχι να επιβιώσεις ως εργαζόμενος. Αν κατάφερνες να εργαστείς, από εκεί και πέρα όλα τα άλλα ήταν εύκολα.

Χαμηλοί ήταν οι μισθοί ενός φτωχού κράτους, αλλά ήταν χαμηλό και το κόστος ζωής. Χαμηλοί ήταν μισθοί των εργαζομένων, αλλά χαμηλή ήταν και η τιμή του προϊόντος που έβγαινε στην αγορά. Σ' εκείνες τις περιπτώσεις η επιβίωση εξασφαλιζόταν εύκολα, εφόσον το σύνολο της παραγωγής, που συνδέεται με την επιβίωση, ήταν προσιτό στους εργαζόμενους. Στερούνταν εισαγόμενα προϊόντα, τα οποία συνδέονταν με τη δυναμική της οικονομίας, αλλά επιβίωναν εύκολα και υπό καλές συνθήκες.

Στερούνταν για παράδειγμα ένα εισαγόμενο αυτοκίνητο, γιατί δεν μπορούσαν οι "φτηνοί" Έλληνες εργαζόμενοι να πληρώσουν τους πολύ "ακριβότερους" Γερμανούς εργαζόμενους. Δεν στερούνταν όμως τίποτε άλλο. Στο εσωτερικό της οικονομίας υπήρχε ισορροπία. Ο "φτηνός" Έλληνας εργάτης μπορούσε να πληρώσει το φτηνό προϊόν του "φτηνού" Έλληνα αγρότη και άρα το τραπέζι του ήταν γεμάτο. Ο "φτηνός" Έλληνας εργάτης μπορούσε να πληρώσει το φτηνό "προϊόν" του Έλληνα εργολάβου και άρα εύκολα μπορούσε ν' αποκτήσει ένα σπίτι. Ο "φτηνός" Έλληνας εργάτης μπορούσε να πληρώσει τη φτηνή υπηρεσία τού Έλληνα καταστηματάρχη και άρα εύκολα μπορούσε να βγει να διασκεδάσει. Αρκεί να εργαζόταν και όλα ήταν "προσιτά" μέσα στα πλαίσια της λογικής.

Ελάχιστες δεκαετίες πριν στις περισσότερες οικογένειες εργαζόμενος ήταν μόνον ο πατέρας και η μητέρα παρέμενε σπίτι, ενασχολούμενη με τα οικιακά και τη φροντίδα των παιδιών. Όλα αυτά σήμερα άλλαξαν. Σήμερα εργάζονται καί οι δύο οι γονείς και τις περισσότερες φορές ούτε αυτό αρκεί. Αναζητούνται και δεύτερες και τρίτες εργασίας, προκειμένου να εξασφαλιστεί η επιβίωση. Η απλή επιβίωση. Η επιβίωση στα όρια της φτώχειας. Γιατί; Γιατί δεν φτάνουν οι μισθοί. Είναι μικροί οι μισθοί για να τα "μέτρα" της ελληνικής αγοράς

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ .........http://www.eamb.gr/new_text/misthoi7.htm