17 Νοέμβρη...
Ο Τραϊανού εξηγεί
πώς το πανεπιστημιακό “άσυλο” μας οδήγησε στα Μνημόνια.
Σήμερα βιώνουμε τον
απόλυτο φασισμό των Μνημονίων και της εθνικής υποδούλωσης, επειδή οι πολιτικοί
τής Μεταπολίτευσης δεν φοβούνται να προδώσουν τον λαό. Αυτό συμβαίνει, γιατί το
κράτος τής Μεταπολίτευσης πάντα έλεγχε τις αντιδράσεις αυτού του λαού. Όταν με
τη δική του “παράσταση” παράγει τους πρωταγωνιστές τής κοινωνικής αντίδρασης,
ευνόητο είναι ότι δεν φοβάται τίποτα.
Ελέγχοντας
τον “θίασο” των πρωταγωνιστών τής κοινωνικής σύγκρουσης, μπορούσε με ανθρώπους τού
παρακράτους να στελεχώνει το δικό του πολιτικό σύστημα…
…Αυτή η
παράσταση γίνεται κάθε χρόνο στις 17 Νοέμβρη μπροστά στο Πολυτεχνείο.
…Γι' αυτόν τον λόγο —και εξαιτίας αυτών των
αναγκών— “ανακαλύφθηκε” στην Ελλάδα το περίφημο πανεπιστημιακό “άσυλο” … για να
μπορεί το κράτος να παράγει εκ του ασφαλούς τους δικού του “ήρωες” ανάμεσα
στους παρακρατικούς και τους χαφιέδες.
…Μοναδική πρωτοτυπία σε
ολόκληρο τον κόσμο.
Το πανεπιστημιακό “άσυλο” εφευρέθηκε, για να
επιτυγχάνουν οι φασίστες τους στόχους τους με το ελάχιστο κόστος. Για να
καταλάβει κάποιος πώς λειτουργεί αυτό, αρκεί να σκεφτεί ποιοι ήταν εκείνοι, οι
οποίοι διακρίθηκαν στην εποχή τής Μεταπολίτευσης και πώς διακρίθηκαν.
…Από τον πανεπιστημιακό
περίβολο ξεκίνησαν την “επιτυχία” τους οι κυρίαρχοι της Μεταπολίτευσης και
αυτόν έμαθαν να εκμεταλλεύονται σαν κεφάλαιό τους.
Με αυτόν τον τρόπο το
σύστημα εξουσίας έλεγχε απόλυτα
Παναγιώτης Τραΐανού :"Γύρω από τη μετανάστευση των φτωχών ανθρώπων
προς τις ισχυρές Δυτικές χώρες κρύβονται τεράστια συμφέροντα, που μας
"οδηγούν" κατ ευθείαν στις "πόρτες" των ισχυρών της Γης. Όσο κι αν αυτό
φαίνεται παράξενο, είναι γεγονός ότι από την καθημερινή επιβίωση του
φτωχού Πακιστανού στην Αθήνα εξαρτάται η ίδια η επιβίωση των
"πλανηταρχών".