ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ (κείμενο του 1999 ΤΟΥ Παν τραϊανού)










Ένα από τα μεγάλα θέματα που απασχολούν σήμερα την ελληνική κοινωνία είναι η είσοδος της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Κι ενώ βέβαια γίνεται πολύς λόγος γι' αυτήν τη νομισματική ένωση της Ελλάδας με τα μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη, κανένας δεν ενημερώνει τον κόσμο για το τι ακριβώς είναι μια νομισματική ένωση. Ζητούνται από τον λαό κάποιες σκληρές θυσίες, αφή­νοντας να εννοηθεί ότι η νομισματική ένωση θα δώσει λύσεις στα πάντα.

Λάθος μέγα.

Τα πραγματικά μεγάλα προβλήματα θ' αρχίσουν για τους Έλληνες, αφού εισαχθεί η χώρα στην ΟΝΕ. Απλά η εξουσία, έχοντας γνώση της ψυχολογίας του κόσμου, παίζει το γνωστό παιχνίδι των στόχων. Θέτει έναν στόχο δήθεν σημαντικό και δεν εξηγεί τι ακριβώς είναι αυτός ο στόχος. Υπονοείται ότι είναι "καλός". Δεν είναι δυνατόν - με βάση τη λογική - ν' απαιτεί θυσία ένας "κακός" στόχος. Μόνον το "καλό" απαιτεί θυσία. Στο αντίστοιχο "κακό" καταλήγεις, όταν δεν κάνεις τις θυσίες που θα σου προσφέρουν θετικές υπηρεσίες. Η εξουσία "παίζει" αυτό το παιχνίδι, στηριζόμενη στην άγνοια του κόσμου. Πρακτικά οι Έλληνες δεν γνωρίζουν τι σημαίνει "νομισματική ένωση" και γι' αυτό εμπιστεύονται τους δούλους των πολυεθνικών, που σήμερα κυβερνούν την Ελλάδα. Αν όμως υποψιαστούν τι συμβαίνει, θα τους κρεμάσουν στις πλατείες.
Θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά για ν' αντιληφθούμε τι συμβαίνει.
Πρώτα απ' όλα θα πρέπει να καταλάβουμε τι σημαίνουν αυτές οι οικονομικές θυσίες, που σήμερα κάποιοι ζητούν από τους Έλληνες. …Αυτές οι θυσίες είναι στην πραγματικότητα τα έξοδα αγοράς του "σχοινιού", με το οποίο στη συνέχεια θα κρεμαστούμε. Μ' αυτές τις θυσίες, δηλαδή, ο ελληνικός λαός δεν δημιουργεί κάποιες ευνοϊκές συνθήκες, τις οποίες στη συνέχεια θ' απολαύσει ο ίδιος. Είτε κάνει θυσίες είτε όχι, η εισαγωγή στην ΟΝΕ είναι κάτι το παντελώς άσχετο μ' αυτές. Θα μπορούσαμε δηλαδή να μπούμε στην ΟΝΕ αποκλειστικά με έξοδα αυτών που τους συμφέρει να εντάξουν την Ελλάδα στην ΟΝΕ.
Η σημερινή θυσία είναι το "σχοινί" και η ΟΝΕ η "κρεμάλα". Αυτά τα δύο διαφορετικά πράγματα δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Απλά οι αδίστακτοι που μας κυβερνούν - και που είναι οι μόνοι που θα έχουν όφελος από την ενοποίηση - δεν θέλουν να φορτωθούν ούτε τα τυπικά έξοδα που συνεπάγεται μια νομισματική ενοποίηση. Δεν θέλουν να πληρώσουν ούτε το "σχοινί" με το οποίο θέλουν να μας "κρεμάσουν". Αυτοί βέβαια που θα είναι από τους ωφελη­μένους της ενοποίησης και που αρνούνται να "πληρώσουν" είναι οι Έλληνες εξου­σιαστές και όχι οι συνένοχοί τους της ευρωπαϊκής ένωσης. Οι Ευρωπαίοι εξουσιαστές - που διαχει­ρίζονται τον πλούτο των ευρωπαϊκών χωρών - το μερίδιό τους το πληρώνουν κι αυτό το νόημα έχουν τα διάφορα "πακέτα" οικονομικής βοήθειας. Αυτοί που αρνούνται να καταβάλουν το μερίδιό τους είναι οι Έλληνες εξουσιαστές κι αυτοί είναι που ζητούν θυσίες από τον λαό.
Όλες οι θυσίες, που ζητούν από τον ελληνικό λαό, έχουν ως στόχο να ευθυγραμμιστούν απλά κάποιοι οικονομικοί δείκτες με τους αντίστοιχους των ισχυρών ευρωπαϊκών χωρών. Ο αναγνώστης, άσχετα με τις γνώσεις που έχει, αντιλαμβάνεται εύκολα γιατί αυτοί οι δείκτες δεν είναι ευθυγραμμισμένοι με τους αντίστοιχους των ισχυρών ευρωπαϊκών χωρών. Πώς είναι δυνατόν η σημερινή αδύναμη στον τομέα τής παραγωγής Ελλάδα να έχει ένα τόσο τρομερά πολυέξοδο κρατικό σύστημα; Πώς είναι δυνατόν να έχεις καλούς δείκτες, όταν ξοδεύεις παραπάνω απ' ό,τι βγάζεις. Οι σημερινές θυσίες που ζητάνε έχουν σχέση με την κάλυψη αυτής της διαφοράς. Ζητάνε δηλαδή οι "σωτήρες" μας χρήματα, γιατί αρνούνται να περι­ορίσουν τα έξοδά τους. Θέλουν ευθυγράμμιση δεικτών, αλλά θέλουν να τη χρεώσουν στο σύνολό της στην "τσέπη" του κοσμάκη. Αρνούνται να καταθέσουν το δικό τους μερίδιο, για να "μπούμε" σε μία κατάσταση, που είναι εις γνώση τους ότι μόνον αυτούς θα ευνοήσει και κανέναν άλλο. Δεν έχουν τη θέληση να περιοριστούν ούτε για ένα μικρό χρονικό διάστημα.
Θέτουν σαν όνειρο τη νομισματική ένωση, ώστε ο λαός, που δεν γνωρίζει τι σημαίνει αυτό, να νομίζει ότι οι σημερινές θυσίες είναι μια βραχυπρόθεσμη θυσία-επένδυση, που κάποτε θ' αποδώσει καρπούς. Πρακτικά αυτή η θυσία δεν ωφελεί τον λαό, παρά προστατεύει τους μισθούς των "σωτήρων", που αρνούνται να πληρώσουν το προσωπικό τους μερίδιο στο κόστος της ευθυγράμμισης των δεικτών της οικονομίας, όπως κάνει ο κάθε Έλληνας φορολο­γούμενος πολίτης. Οι "σωτήρες" αύξησαν πρώτα τους μισθούς τους και μετά αύξησαν τους φόρους, όπου δήθεν συμμετέχουν κι αυτοί ως μισθωτοί. Εξαιτίας αυτών των μισθών είναι αυτοί οι δείκτες απαράδεκτοι.

Ο Έλληνας σήμερα αγχώνεται, για το αν θα τα καταφέρουμε να εισαχθούμε στην ΟΝΕ ή όχι. Στην ΟΝΕ θα "μπούμε", γιατί έχουμε δεσμευτεί να "μπούμε". Η εξουσία θα μπορούσε να βάλει την Ελλάδα στην ΟΝΕ ακόμα και αύριο. Πώς όμως μπορεί να γίνει αυτό; Μειώνεις τους μισθούς των κρατικών υπαλλήλων και "μπαίνεις". Αν η εξουσία ορίσει ως ανώτατο μισθό που δίνει το κράτος τις 500.000 δρχ., "μπαίνουμε" αύριο. Αυτή η μείωση είναι το υποχρεωτικό "χαρτί" που, αν αποτύχουν τα σημερινά οικονομικά μέτρα, μας "βάζει" στην ΟΝΕ. Όμως, η ελληνική ηγεσία - μέχρι να φτάσει σ' αυτό το "χαρτί" - δεν θέλει να μειώσει τους μισθούς της. Αντίθετα, τους έχει αυξήσει, ώστε η ενοποίηση να "βρει" τους υπαλλήλους με υψηλούς μισθούς, που στη συνέχεια θα τους λαμβάνουν σε EURO. Επιπλέον, όλο αυτό το χρονικό διάστημα, μέχρι την εισαγωγή μας στην ΟΝΕ, η εξουσία - και οι γύρω απ' αυτήν παρατρεχάμενοι - το χρειάζονται, για να "πιάσουν" τα "πόστα". Σ' αυτό το χρονικό διάστημα θα γίνει ανακατανομή των δραστηριο­τήτων, ώστε η ΟΝΕ να "βρει" σε πλεονεκτική θέση τους σημερινούς "εκλεκτούς" της εξουσίας. Όλες αυτές τις πολυέξοδες επιλογές τις πληρώνει ο λαός, που τον "στραγγίζει" η εξουσία.
Βλέπουμε λοιπόν ότι κάποιοι θέλουν …"καί την πίτα αφάγωτη καί τον σκύλο χορτάτο". Ενώ η άσχημη κατάσταση της οικονομίας οφείλεται στη δική τους παρουσία και στον πολυέξοδο κρατικό μηχανισμό, τον εξωραϊσμό των δεικτών θέλουν να τον χρεώσουν στον λαό, που στην ουσία είναι αυτός που υποφέρει από τους κακούς δείκτες και βέβαια δεν ευθύνεται γι' αυτούς. Αυτά τα έξοδα του κρατικού μηχανισμού, και άρα την εξομάλυνση των δεικτών όταν γίνεται μια νομισματική ενοποίηση, δεν τα επιβαρύνεται πάντα ο λαός του κατώτερου συστήματος. Τέτοια ενοποίηση έγινε και κατά την επανένωση της Γερμανίας. Τα έξοδα της ενοποίησης σ' αυτήν την περίπτωση τα επιβαρύνθηκε στο σύνολό τους η Δυτική Γερμανία (κεφαλαιοκράτες κι εργα­ζόμενοι) - όταν η αυτή ενώθηκε με την Ανατολική και την οποία μετέ­τρεψε πρακτικά σε αποικία της.
Όπως αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης η τύχη της Ελλάδας θα είναι όμοια μ' αυτήν της Ανατολικής Γερμανίας και βέβαια αρκετά χειρότερη, αν συνυπολογίσουμε και τις σημερινές θυσίες που κάνουν οι Έλληνες - κάτι που απέφυγαν οι Ανατολικογερμανοί -. Όποιος γνωρίζει τι συμβαίνει σήμερα στην πρώην Ανατολική Γερμανία, μπορεί να καταλάβει τι θα συμβεί και στην Ελλάδα μετά την ενοποίηση. Οι Ανατολικογερμανοί νόμισαν ότι θα εισπράττουν δυτικά μάρκα και θα ζουν σαν τους Δυτικογερμανούς. Νόμισαν ότι σε μια ενιαία γερμανική αγορά θα εξομοιω­θούν αυτομάτως με τους Δυτικογερμανούς. Νόμισαν ότι θα κυκλοφορούν με Mercedes και θα τρώνε στα Mac Donald's. Αυτή ήταν η πλάνη τους κι αυτήν την πλάνη πληρώνουν σήμερα.
Εξαιτίας της ενοποίησης καταστράφηκε το σύνολο της "μηχανής" παραγωγής τους και οι Ανατολικογερμανοί έμειναν άνεργοι. Τους είπαν ότι θα πληρώνονται για την εργασία τους σε δυτικά μάρκα, αλλά δεν τους είπαν αν θα έχουν εργασία. 
διαβάστε την συνέχεια  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Όλες οι απαντήσεις που έχουν ως στόχο να προάγουν τον διάλογο και την ανεύρεση της αλήθειας καλοδεχούμενες, σχόλια και απαντήσεις που είναι εκτός θέματος και δεν ταιριάζουν σε έλληνες θα απορρίπτονται χωρίς κανέναν ενδοιασμό .