πέντε άγνωστοι από το πουθενά με καθόλου κεφάλαια πάνε να δουλέψουν όλους τους Κρητικούς, πάνε να πάρουν 26.000 στρέμματα και ποιος ξέρει πόσα άλλα έχουν με πλάγιους τρόπους ,με απώτερο στόχο την κατάληψη του νησιού .
Ούτε μέτρο γης ελληνικής σε ξένο ιδιοκτήτη πουθενά .
Το ξεπούλημα το ονομάσαμε επένδυση και την αδιαφορία μας φιλοσοφία.
Πιστεύουμε πως πρέπει η δίκη να γίνει αμέσως μετά το Πάσχα και από έξω από το δικαστήριο να είναι όλη η Κρήτη.
Μόνο εξωγήινοι ή βλάκες θα τολμούσαν να κοροϊδέψουν τους Κρητικούς μπροστά στα μάτια τους επειδή για βλάκες δεν τους κόβουμε μιλάμε για εξωγήινους …Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΑ ΟΣΑ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ. ΑΓΓΕΛΟΙ ΕΛΛΗΝΩΝ
Η ιστορία
Στα τέλη της δεκαετίας του '80, δύο Αγγλοι που ασχολούνταν με μεσιτείες ακινήτων, ο Peter Choulman και ο Simon Berry, έφταναν στην Κρήτη αναζητώντας εκτάσεις για υποψήφιους επενδυτές. Η Μονή Τοπλού κατείχε από την Τουρκοκρατία μια τεράστια έκταση κι ο ηγούμενος έψαχνε να την "αξιοποιήσει". Οι δρόμοι τους συναντήθηκαν κι έτσι ξεκίνησε μια ιστορία που κρατάει δύο δεκαετίες. Ο ηγούμενος έφτιαξε ένα ίδρυμα, οι επισκέπτες έφτιαξαν μια εταιρεία που σήμερα ορίζεται επενδυτικός όμιλος, έγινε ένας διαγωνισμός, η έκταση παραχωρήθηκε στην εταιρεία (στο τέλος της διαδικασίας ήταν ο μοναδικός υποψήφιος) και άρχισε να γίνεται λόγος για τη μεγάλη επένδυση που θ' αλλάξει τον τουριστικό χάρτη της Κρήτης κι όλης της Ελλάδας!
ΣΤΟ ΣτΕ Ο ΜΙΤΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΑΔΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΒΟ ΣΙΔΕΡΟ
«Γαμπρός» από το Λονδίνο
Η υπόθεση Κάβο Σίδερο είναι ένα βήμα πριν από τη συνεδρίαση της ολομέλειας του ΣτΕ και για το λόγο αυτόν η εταιρεία που έχει αναλάβει να μετατρέψει την πανέμορφη αυτή κρητική χερσόνησο σε Φλόριντα άρχισε τις ανακοινώσεις
Βομβαρδίστηκαν πρόσφατα τα ΜΜΕ από τους εκπροσώπους της Minoan Group για το πράσινο φως που θα ανάψει από το ΣτΕ: «Για την απεμπλοκή της επένδυσης έχουν παρέμβει τόσο η τοπική μητρόπολη Ιεράπετρας όσο και το ίδρυμα Παναγιά η Ακρωτηριανή, που είναι ιδιοκτήτης της έκτασης, με στόχο να εξασφαλίσουν μια θετική (sic!) για το έργο απόφαση εκ μέρους του ΣτΕ» (Περιοδικό «Tourism and Property»).
Σε προηγούμενα δημοσιεύματα του «Ιού» για το θέμα εξετάσαμε κυρίως τις τεράστιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις της αμφιλεγόμενης επένδυσης.
Με αφορμή νέα στοιχεία θα σταθούμε τώρα στην ίδια την «επένδυση-προίκα», ελπίζοντας να μη χρειαστεί να καεί το Βάι όπως κάηκε ο Καϊάφας πριν ανάψει και στην Κρήτη το κόκκινο φως από το ΣτΕ προλαβαίνοντας τις... ασύμμετρες απειλές.
Είναι καιρός να αρχίσει μια σοβαρή συζήτηση για τα οικονομικοτεχνικά δεδομένα της επένδυσης και ήδη τα κόμματα άρχισαν επερωτήσεις στη Βουλή. Οπως αποδεικνύεται, το μέγεθος της επένδυσης (1,2 δισ. ευρώ) ανάγεται στη σφαίρα της φαντασίας των επενδυτών και καθόλου στις πραγματικές τους δυνατότητες.
Η ιστορία
Στα τέλη της δεκαετίας του '80, δύο Αγγλοι που ασχολούνταν με μεσιτείες ακινήτων, ο Peter Choulman και ο Simon Berry, έφταναν στην Κρήτη αναζητώντας εκτάσεις για υποψήφιους επενδυτές. Η Μονή Τοπλού κατείχε από την Τουρκοκρατία μια τεράστια έκταση κι ο ηγούμενος έψαχνε να την "αξιοποιήσει". Οι δρόμοι τους συναντήθηκαν κι έτσι ξεκίνησε μια ιστορία που κρατάει δύο δεκαετίες. Ο ηγούμενος έφτιαξε ένα ίδρυμα, οι επισκέπτες έφτιαξαν μια εταιρεία που σήμερα ορίζεται επενδυτικός όμιλος, έγινε ένας διαγωνισμός, η έκταση παραχωρήθηκε στην εταιρεία (στο τέλος της διαδικασίας ήταν ο μοναδικός υποψήφιος) και άρχισε να γίνεται λόγος για τη μεγάλη επένδυση που θ' αλλάξει τον τουριστικό χάρτη της Κρήτης κι όλης της Ελλάδας!
Πριν ένα χρόνο περίπου μια ομάδα τοπικών παραγόντων ζήτησε από τον δικηγόρο Φειδία Κοντεμενιώτη να διερευνήσει το θέμα. Καρπός αυτής της έρευνας, που κράτησε πάνω από 6 μήνες, είναι μια λεπτομερής «νομοτεχνική ανάλυση και αξιολόγηση».
Οι 164 σελίδες της νομικής μελέτης αποτελούν ένα πολύτιμο εργαλείο για κάθε παράγοντα που θα θελήσει να κατανοήσει σε βάθος τους σκανδαλώδεις όρους της «άπληστης» σύμβασης των επίδοξων μνηστήρων της κρητικής γης. Στα 9 κεφάλαιά της αναλύονται και αξιολογούνται νομικά μέσα από επίσημα έγγραφα η σύσταση του ιδρύματος «Παναγία Ακρωτηριανή», η μεταβίβαση της έκτασης των 25.913 στρεμμάτων από τη μονή στο ίδρυμα, η διαδικασία σύναψης και οι όροι της σύμβασης για την παραχώρηση της έκτασης στην Loyalward Limited, η σύσταση των άλλων εταιρειών, η ταυτότητα των ιδρυτών τους, τα οικονομικά και επιχειρησιακά δεδομένα και οι πραγματικές επιδιώξεις τους.
Ζητήσαμε από τον Φειδία Κοντεμενιώτη να μας εκθέσει τα βασικότερα σημεία της μελέτης του, με έμφαση στα στοιχεία που αφορούν τις εταιρείες και τα φυσικά πρόσωπα που εμπλέκονται στο εγχείρημα.
Οι μνηστήρες και οι εταιρείες τους
Η Loyalward Limited ιδρύθηκε το 1991 με σκοπό να πάρει την έκταση για τουριστική εκμετάλλευση. Λέγεται πως είναι σύνηθες ένας μεγάλος όμιλος να ιδρύει μια θυγατρική για ν' ασχοληθεί αποκλειστικά μ' ένα έργο. Μόνο που εδώ δεν υπήρχε ούτε όμιλος, ούτε μητρική εταιρεία, ούτε οικονομική επιφάνεια, ούτε επιχειρηματικό υπόβαθρο, ούτε τίποτε.
Το πιο περίεργο είναι ότι η εταιρεία ιδρύθηκε δυο χρόνια πριν προκηρυχθεί το έργο, ακριβώς για να πάρει αυτό το έργο. Τη δημιούργησαν εκ του μηδενός 4 άνθρωποι με επικεφαλής τον Peter Choulman και τη γυναίκα του. Κεντρικά της γραφεία ήταν το σπίτι τους στο Σάσεξ. Οι δύο άλλοι μέτοχοι αποχώρησαν και στη συνέχεια προστέθηκαν ο σημερινός πρόεδρος Christopher Egleton (λογιστής), ο Timothy Hill (αρχιτέκτονας) και ο William Cole (λογιστής). Αργότερα έφυγε και το ζεύγος Choulman κι έτσι οι 3 αποτελούν μέχρι σήμερα την ηγετική ομάδα του «ομίλου».
Το 1999 οι ίδιοι ίδρυσαν τη «μητρική εταιρεία» Minoan Group που απορρόφησε αμέσως ολόκληρη την Loyalward. Οπως είχε δηλώσει ο πρόεδρος Egleton στους μετόχους, η αλλαγή ονόματος σε Minoan Group έγινε «για να επιβεβαιωθεί καλύτερα το γεωγραφικό επίκεντρο και να προβληθεί μια ισχυρότερη εταιρική εικόνα».
Τα γραφεία μεταφέρθηκαν στο λογιστικό γραφείο του νέου προέδρου Egleton στη Σκοτία. Λίγο αργότερα μετακόμισαν μαζί με τον Egleton και από τότε τα «κεντρικά γραφεία» του μεγάλου επενδυτικού ομίλου (η καταστατική έδρα βρίσκεται σ' ένα δικηγορικό γραφείο στο Λονδίνο) λειτουργούν σε μια ταχυδρομική θυρίδα στο Κεντ. Εκεί βρίσκεται και το σπίτι του William Cole, του γραμματέα του δ.σ. Το τηλέφωνο της εταιρείας λειτουργεί στο σπίτι του και το απαντά ο ίδιος, ενώ σε μη εργάσιμες ώρες αυτόματος τηλεφωνητής παραπέμπει στο κινητό του. Ακόμη και ο αριθμός φαξ που δίνει η ιστοσελίδα της εταιρείας είναι το καταχωρισμένο τηλέφωνο του σπιτιού του W. Cole. Οι εταιρείες δεν έχουν τηλέφωνο στο όνομά τους.
Οι ίδιοι άνθρωποι μετά ίδρυσαν άλλες δύο εταιρείες, τη Loyalward Leisure, που παραμένει σε αδράνεια, και τη Λόγιαλγουορντ Ελλάς που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα (δημοσιεύει προσκλήσεις για πρόσληψη προσωπικού και έχει αγοράσει ακίνητο με υδρογεώτρηση στη Σητεία). Οι εταιρείες αυτές όπως και η Minoan δεν έχουν καμιά συμβατική σχέση με το έργο.
Μέλος του «ομίλου» ήταν και η Loyalward Italia, που ίδρυσε το ζεύγος Choulman για να στήσει παρόμοια δουλειά στη Σαρδηνία. Η δουλειά δεν έγινε και η εταιρεία αυτοδιαλύθηκε.
Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει
Μέχρι το 2006 μέλος του δ.σ. και κύριος εκπρόσωπος της Loyalward-Minoan στην Ελλάδα ήταν ο Κωνσταντίνος Βαλασάκης. Στο χώρο που έχει την εταιρεία του (Defenco Α.Ε., αναγνωρισμένος προμηθευτής του ελληνικού ΥΕΘΑ και των σωμάτων ασφαλείας) στεγάζονταν και τα γραφεία της Loyalward. Ο πρόεδρος Egleton και ο διευθυντής έργων Geoffrey Brown δήλωναν κοινή διεύθυνση κατοικίας ένα διαμέρισμα στην ίδια περιοχή. Μετά την αποχώρηση του Κ. Βαλασάκη τη θέση του πήρε ο οικονομολόγος Αρίστος Βασιλειάδης και η Minoan μετέφερε τα γραφεία της σε νέα διεύθυνση στο κτίριο της εταιρείας Προμηθέας GAS, του ομίλου Κοπελούζου. Ταυτόχρονα οι δύο (Egleton, Brown) δήλωσαν νέα κοινή διεύθυνση κατοικίας.
Ο πρόεδρος Egleton δεν δηλώνει διεύθυνση γραφείου και οι εταιρικές ανακοινώσεις δίνουν μόνο το κινητό του. Από το 1999, οπότε ανέλαβε την προεδρία της Minoan, δηλώνει κατά καιρούς σαν τόπο κατοικίας διάφορες χώρες και πόλεις με επτά διαφορετικές διευθύνσεις, δύο στις Βρυξέλλες, τρεις στην Κύπρο (ανάμεσά τους μια ταχυδρομική θυρίδα) και δύο στην Αθήνα. Ενα διαμέρισμα που χρησιμοποιούσαν ως γραφείο στη Σητεία έχει ξενοικιαστεί. Στο όνομα της συζύγου και του κουνιάδου του είναι γραμμένες πολλές μετοχές της Minoan, ενώ μερικά εκατομμύρια μετοχές που ανήκουν ουσιαστικά σ' αυτόν είναι καταχωρισμένες σε διάφορες εταιρείες με έδρα το Μονακό κ.λπ. Το ίδιο γίνεται και από άλλα μέλη της ηγετικής ομάδας, ενώ εταιρείες που ανήκουν στους ίδιους εισπράττουν χρήματα από τη Minoan για το δανεισμό των υπηρεσιών τους, περιλαμβανομένων αποδοχών και φιλοδωρημάτων.
Η προίκα στους επενδυτές
Ολες οι εταιρείες του «ομίλου» δηλώνουν ότι ασχολούνται αποκλειστικά και μόνο μ' αυτό το έργο και γι' αυτό δεν έχουν έσοδα. Οι ώς σήμερα δραστηριότητές τους χρηματοδοτούνται κυρίως με μετοχές που εκδίδονται έναντι υπηρεσιών, δανείων κ.λπ., με αποτέλεσμα να έχει διογκωθεί το κεφάλαιό τους χωρίς ανάλογη αύξηση των οικονομικών τους δυνατοτήτων.
Για την εξασφάλιση δανείων έχουν υποθηκευτεί όλα τα περιουσιακά στοιχεία της Loyalward, δηλαδή η ίδια η σύμβαση. Σήμερα όλος ο όμιλος δηλώνει 15 υπαλλήλους, από τους οποίους οι περισσότεροι είναι τα ίδια τα μέλη του δ.σ. Από την ίδρυσή τους μέχρι σήμερα οι οικονομικές καταστάσεις της Loyalward και της Minoan περιλαμβάνουν ειδική σημείωση των ελεγκτών, σύμφωνα με την οποία υπάρχει «θεμελιώδης αβεβαιότητα» (fundamental uncertainty) για την πιστοληπτική ικανότητα και τη βιωσιμότητά τους. Ορκωτός λογιστής που ρωτήσαμε μας είπε ότι, αν μια εισηγμένη εταιρεία είχε τέτοια σημείωση στα χαρτιά της, θα έπρεπε να κλείσει την άλλη μέρα. Στις οικονομικές καταστάσεις της Loyalward για τη χρήση 1993-94 αναγράφεται ότι σε περίπτωση πώλησης της εταιρείας οφείλονται ποσά συνολικού ύψους 1.005.000 λιρών Αγγλίας σε διάφορα πρόσωπα «σε αναγνώριση και ανταμοιβή της εργασίας τους για το έργο Κάβο Σίδερο από τη σύλληψή του το 1991».
Θυμίζουμε ότι το έργο που οι ιδρυτές είχαν «συλλάβει» από τις αρχές του 1991 προκηρύχθηκε στα τέλη του 1992 και η κατακύρωση έγινε αρχικά το 1995. Προτού λοιπόν πάρει τη δουλειά, και ενώ η οικονομική της εικόνα ήταν κατακόκκινη, με ζημιές ίσες με το πενταπλάσιο του κεφαλαίου της (αφού δεν είχε έσοδα και απλά κεφαλαιοποιούσε τα έξοδά της) οι μέτοχοι της Loyalward ετοιμάζονταν να την πουλήσουν δίνοντας και μπόνους σε διάφορους από την τιμή πώλησης. Φαίνεται λοιπόν από την αρχή ότι οι «επενδυτές» ήθελαν αφού κλείσουν τη δουλειά να πουλήσουν την εταιρεία τους. Αυτό δεν έγινε κατορθωτό και έτσι, παράλληλα με την απομάκρυνση του Choulman και την ανάληψη της ηγεσίας από τον Egleton, άλλαξε και η στρατηγική. Από το 1999 η νέα «μητρική» άρχισε να εκδίδει και να πουλάει μετοχές σε μικροεπενδυτές μέσω ιδιωτικού οίκου στο Λονδίνο με δέλεαρ το μεγάλο έργο της Κρήτης.
Από κοντά είχαν, βέβαια, στο νου και τις επιχορηγήσεις που θα εισέρρεαν για ένα τόσο «μεγάλο» τουριστικό έργο από το ελληνικό κράτος και από την Ε.Ε. Να σημειώσουμε εδώ ότι ένα παρόμοιο μοντέλο είχε εφαρμόσει ο άλλοτε πανίσχυρος κ. Τροχανάς. Ο «Ιός» επανειλημμένα είχε ασχοληθεί με το θέμα, ενώ οι άτυχοι «επενδυτές» του ακόμα παλεύουν στα δικαστήρια.
Στόχος της Minoan ήταν να μπει στη δευτερεύουσα αγορά μεγάλου ρίσκου (ΑΙΜ) του Χρηματιστηρίου του Λονδίνου, πράγμα που κατάφερε πριν ένα χρόνο, λίγο μετά την έγκριση της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων από τον κ. Σουφλιά και άλλους συναρμόδιους υπουργούς. Οσο για τη μετοχή της εταιρείας, ακολουθεί πορεία αντιστρόφως ανάλογη με τα μεγαλόπνοα σχέδιά της (βλ. διάγραμμα).
Το «μέλι» του Χ.Α. δεν άφησε ασυγκίνητους τους επενδυτές της Minoan. Στις αρχές του 2000, αναφέρει η μελέτη, έγιναν διαπραγματεύσεις με τον επιχειρηματία Π. Πανούση (τώρα προφυλακισμένο για εικονικές αγοραπωλησίες κ.λπ.) με σκοπό κάποιας μορφής εξαγορά της Minoan (τότε Loyalward), ώστε με όχημα μια δική του εταιρεία να μπουν οι μετοχές της στο Χ.Α. Ταυτόχρονα οι επενδυτές είχαν εξαγγείλει και δεύτερο μεγάλο έργο κάπου... βόρεια των Αθηνών. Τελικά το εγχείρημα απέτυχε και η Minoan έμεινε έξω από το Χ.Α. Μαζί ξεχάστηκε και το «δεύτερο» έργο.
Σύμβαση 29 σελίδων
Αξιολογώντας τη συμβατική σχέση, ο Φ. Κοντεμενιώτης δεν παραλείπει να σημειώσει ότι «το προσύμφωνο που υπογράφτηκε το 1995 έχει έκταση 15 σελίδων. Η οριστική σύμβαση (14/7/1998) καταλαμβάνει 29 σελίδες, γεγονός που οφείλεται στο ότι χρησιμοποιείται μεγαλύτερη γραμματοσειρά και αραιότερο διάστημα.
Μέσα σε 29 σελίδες, λοιπόν, ενσωματώνεται "η μεγαλύτερη τουριστική επένδυση που έγινε ποτέ στην Ελλάδα", διαφημιζόμενης δαπάνης 1,2 δισ. ευρώ. Ενδεικτικά, η σύμβαση για το αεροδρόμιο των Σπάτων, ίσης περίπου αξίας, είναι 600 σελίδες».
Ο μελετητής παραθέτει αναλυτικά μια σειρά λόγους για τους οποίους θεωρεί ότι η σύμβαση με την οποία παραχωρείται για ογδόντα χρόνια η χρήση της έκτασης στη Loyalward είναι παράνομη και απολύτως άκυρη.
Η σύμβαση τελεί υπό αναβλητική αίρεση και δεν έχει «ενεργοποιηθεί», με αποτέλεσμα η εταιρεία να μην καταβάλλει το νοίκι που έχει συμφωνήσει, ενώ από την άλλη κεφαλαιοποιεί τη γη και την εκμεταλλεύεται για χρηματιστηριακούς σκοπούς. Εκφράζει επίσης σοβαρές επιφυλάξεις για το κύρος της σύστασης του ιδρύματος, θεωρώντας ότι η μεταβίβαση της γης είναι απολύτως άκυρη επειδή προσέκρουε σε ειδική διάταξη νόμου. Κατά τη διαδικασία που κατέληξε στην παραχώρηση της έκτασης στην Loyalward παραβιάστηκε συλλήβδην η ελληνική νομοθεσία και η συμμετοχή των εποπτευόντων υπουργείων ήταν ανύπαρκτη.
Από την άλλη, η εταιρεία δεν πληρούσε και δεν πληροί ούτε σήμερα τις προϋποθέσεις και τα κριτήρια αξιοπιστίας και φερεγγυότητας που επιβάλλει ο νόμος. Η περιγραφή του έργου είναι αόριστη και χρονικά απροσδιόριστη. Τις αδυναμίες είχε επισημάνει ο αρχικός οικονομικός σύμβουλος του ιδρύματος, που αντικαταστάθηκε. Αντιρρήσεις είχε εκφράσει και ο νομικός σύμβουλος του ιδρύματος, που εκδιώχτηκε. Στη θέση του προσελήφθη ο δικηγόρος Θ. Κ. που τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της Loyalward και βρέθηκε αργότερα να κατέχει 50.000 μετοχές της Minoan.
Η κατακύρωση στη Loyalward έγινε στις 16/4/1995 και η υπογραφή της αρχικής σύμβασης έγινε την επόμενη μέρα. Οπως επισημαίνει ο μελετητής, το κείμενο ήταν από πριν έτοιμο κι ακόμη κι ο μήνας ήταν δακτυλογραφημένος. Μόνο η ημέρα έλειπε και αυτήν τη συμπλήρωσε με το χέρι του ο ίδιος ο Choulman.
Κάπως έτσι κληροδοτήθηκε στους γαμπρούς η χερσόνησος, το Βάι και οι υπόλοιπες παραλίες. Ενώ λοιπόν στην ελληνική ταινία ο συμπαθής γαμπρός Κώστας Βουτσάς αποδείχτηκε Ελληνας, φιλότιμος και με περιουσία, στην πραγματικότητα του Κάβο Σίδερο έχουμε μάλλον να κάνουμε απλά με «προικοθήρες».
Σε προηγούμενα δημοσιεύματα του «Ιού» για το θέμα εξετάσαμε κυρίως τις τεράστιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις της αμφιλεγόμενης επένδυσης.
Με αφορμή νέα στοιχεία θα σταθούμε τώρα στην ίδια την «επένδυση-προίκα», ελπίζοντας να μη χρειαστεί να καεί το Βάι όπως κάηκε ο Καϊάφας πριν ανάψει και στην Κρήτη το κόκκινο φως από το ΣτΕ προλαβαίνοντας τις... ασύμμετρες απειλές.
Είναι καιρός να αρχίσει μια σοβαρή συζήτηση για τα οικονομικοτεχνικά δεδομένα της επένδυσης και ήδη τα κόμματα άρχισαν επερωτήσεις στη Βουλή. Οπως αποδεικνύεται, το μέγεθος της επένδυσης (1,2 δισ. ευρώ) ανάγεται στη σφαίρα της φαντασίας των επενδυτών και καθόλου στις πραγματικές τους δυνατότητες.
Η ιστορία
Στα τέλη της δεκαετίας του '80, δύο Αγγλοι που ασχολούνταν με μεσιτείες ακινήτων, ο Peter Choulman και ο Simon Berry, έφταναν στην Κρήτη αναζητώντας εκτάσεις για υποψήφιους επενδυτές. Η Μονή Τοπλού κατείχε από την Τουρκοκρατία μια τεράστια έκταση κι ο ηγούμενος έψαχνε να την "αξιοποιήσει". Οι δρόμοι τους συναντήθηκαν κι έτσι ξεκίνησε μια ιστορία που κρατάει δύο δεκαετίες. Ο ηγούμενος έφτιαξε ένα ίδρυμα, οι επισκέπτες έφτιαξαν μια εταιρεία που σήμερα ορίζεται επενδυτικός όμιλος, έγινε ένας διαγωνισμός, η έκταση παραχωρήθηκε στην εταιρεία (στο τέλος της διαδικασίας ήταν ο μοναδικός υποψήφιος) και άρχισε να γίνεται λόγος για τη μεγάλη επένδυση που θ' αλλάξει τον τουριστικό χάρτη της Κρήτης κι όλης της Ελλάδας!
Πριν ένα χρόνο περίπου μια ομάδα τοπικών παραγόντων ζήτησε από τον δικηγόρο Φειδία Κοντεμενιώτη να διερευνήσει το θέμα. Καρπός αυτής της έρευνας, που κράτησε πάνω από 6 μήνες, είναι μια λεπτομερής «νομοτεχνική ανάλυση και αξιολόγηση».
Οι 164 σελίδες της νομικής μελέτης αποτελούν ένα πολύτιμο εργαλείο για κάθε παράγοντα που θα θελήσει να κατανοήσει σε βάθος τους σκανδαλώδεις όρους της «άπληστης» σύμβασης των επίδοξων μνηστήρων της κρητικής γης. Στα 9 κεφάλαιά της αναλύονται και αξιολογούνται νομικά μέσα από επίσημα έγγραφα η σύσταση του ιδρύματος «Παναγία Ακρωτηριανή», η μεταβίβαση της έκτασης των 25.913 στρεμμάτων από τη μονή στο ίδρυμα, η διαδικασία σύναψης και οι όροι της σύμβασης για την παραχώρηση της έκτασης στην Loyalward Limited, η σύσταση των άλλων εταιρειών, η ταυτότητα των ιδρυτών τους, τα οικονομικά και επιχειρησιακά δεδομένα και οι πραγματικές επιδιώξεις τους.
Ζητήσαμε από τον Φειδία Κοντεμενιώτη να μας εκθέσει τα βασικότερα σημεία της μελέτης του, με έμφαση στα στοιχεία που αφορούν τις εταιρείες και τα φυσικά πρόσωπα που εμπλέκονται στο εγχείρημα.
Οι μνηστήρες και οι εταιρείες τους
Η Loyalward Limited ιδρύθηκε το 1991 με σκοπό να πάρει την έκταση για τουριστική εκμετάλλευση. Λέγεται πως είναι σύνηθες ένας μεγάλος όμιλος να ιδρύει μια θυγατρική για ν' ασχοληθεί αποκλειστικά μ' ένα έργο. Μόνο που εδώ δεν υπήρχε ούτε όμιλος, ούτε μητρική εταιρεία, ούτε οικονομική επιφάνεια, ούτε επιχειρηματικό υπόβαθρο, ούτε τίποτε.
Το πιο περίεργο είναι ότι η εταιρεία ιδρύθηκε δυο χρόνια πριν προκηρυχθεί το έργο, ακριβώς για να πάρει αυτό το έργο. Τη δημιούργησαν εκ του μηδενός 4 άνθρωποι με επικεφαλής τον Peter Choulman και τη γυναίκα του. Κεντρικά της γραφεία ήταν το σπίτι τους στο Σάσεξ. Οι δύο άλλοι μέτοχοι αποχώρησαν και στη συνέχεια προστέθηκαν ο σημερινός πρόεδρος Christopher Egleton (λογιστής), ο Timothy Hill (αρχιτέκτονας) και ο William Cole (λογιστής). Αργότερα έφυγε και το ζεύγος Choulman κι έτσι οι 3 αποτελούν μέχρι σήμερα την ηγετική ομάδα του «ομίλου».
Το 1999 οι ίδιοι ίδρυσαν τη «μητρική εταιρεία» Minoan Group που απορρόφησε αμέσως ολόκληρη την Loyalward. Οπως είχε δηλώσει ο πρόεδρος Egleton στους μετόχους, η αλλαγή ονόματος σε Minoan Group έγινε «για να επιβεβαιωθεί καλύτερα το γεωγραφικό επίκεντρο και να προβληθεί μια ισχυρότερη εταιρική εικόνα».
Τα γραφεία μεταφέρθηκαν στο λογιστικό γραφείο του νέου προέδρου Egleton στη Σκοτία. Λίγο αργότερα μετακόμισαν μαζί με τον Egleton και από τότε τα «κεντρικά γραφεία» του μεγάλου επενδυτικού ομίλου (η καταστατική έδρα βρίσκεται σ' ένα δικηγορικό γραφείο στο Λονδίνο) λειτουργούν σε μια ταχυδρομική θυρίδα στο Κεντ. Εκεί βρίσκεται και το σπίτι του William Cole, του γραμματέα του δ.σ. Το τηλέφωνο της εταιρείας λειτουργεί στο σπίτι του και το απαντά ο ίδιος, ενώ σε μη εργάσιμες ώρες αυτόματος τηλεφωνητής παραπέμπει στο κινητό του. Ακόμη και ο αριθμός φαξ που δίνει η ιστοσελίδα της εταιρείας είναι το καταχωρισμένο τηλέφωνο του σπιτιού του W. Cole. Οι εταιρείες δεν έχουν τηλέφωνο στο όνομά τους.
Οι ίδιοι άνθρωποι μετά ίδρυσαν άλλες δύο εταιρείες, τη Loyalward Leisure, που παραμένει σε αδράνεια, και τη Λόγιαλγουορντ Ελλάς που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα (δημοσιεύει προσκλήσεις για πρόσληψη προσωπικού και έχει αγοράσει ακίνητο με υδρογεώτρηση στη Σητεία). Οι εταιρείες αυτές όπως και η Minoan δεν έχουν καμιά συμβατική σχέση με το έργο.
Μέλος του «ομίλου» ήταν και η Loyalward Italia, που ίδρυσε το ζεύγος Choulman για να στήσει παρόμοια δουλειά στη Σαρδηνία. Η δουλειά δεν έγινε και η εταιρεία αυτοδιαλύθηκε.
Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει
Μέχρι το 2006 μέλος του δ.σ. και κύριος εκπρόσωπος της Loyalward-Minoan στην Ελλάδα ήταν ο Κωνσταντίνος Βαλασάκης. Στο χώρο που έχει την εταιρεία του (Defenco Α.Ε., αναγνωρισμένος προμηθευτής του ελληνικού ΥΕΘΑ και των σωμάτων ασφαλείας) στεγάζονταν και τα γραφεία της Loyalward. Ο πρόεδρος Egleton και ο διευθυντής έργων Geoffrey Brown δήλωναν κοινή διεύθυνση κατοικίας ένα διαμέρισμα στην ίδια περιοχή. Μετά την αποχώρηση του Κ. Βαλασάκη τη θέση του πήρε ο οικονομολόγος Αρίστος Βασιλειάδης και η Minoan μετέφερε τα γραφεία της σε νέα διεύθυνση στο κτίριο της εταιρείας Προμηθέας GAS, του ομίλου Κοπελούζου. Ταυτόχρονα οι δύο (Egleton, Brown) δήλωσαν νέα κοινή διεύθυνση κατοικίας.
Ο πρόεδρος Egleton δεν δηλώνει διεύθυνση γραφείου και οι εταιρικές ανακοινώσεις δίνουν μόνο το κινητό του. Από το 1999, οπότε ανέλαβε την προεδρία της Minoan, δηλώνει κατά καιρούς σαν τόπο κατοικίας διάφορες χώρες και πόλεις με επτά διαφορετικές διευθύνσεις, δύο στις Βρυξέλλες, τρεις στην Κύπρο (ανάμεσά τους μια ταχυδρομική θυρίδα) και δύο στην Αθήνα. Ενα διαμέρισμα που χρησιμοποιούσαν ως γραφείο στη Σητεία έχει ξενοικιαστεί. Στο όνομα της συζύγου και του κουνιάδου του είναι γραμμένες πολλές μετοχές της Minoan, ενώ μερικά εκατομμύρια μετοχές που ανήκουν ουσιαστικά σ' αυτόν είναι καταχωρισμένες σε διάφορες εταιρείες με έδρα το Μονακό κ.λπ. Το ίδιο γίνεται και από άλλα μέλη της ηγετικής ομάδας, ενώ εταιρείες που ανήκουν στους ίδιους εισπράττουν χρήματα από τη Minoan για το δανεισμό των υπηρεσιών τους, περιλαμβανομένων αποδοχών και φιλοδωρημάτων.
Η προίκα στους επενδυτές
Ολες οι εταιρείες του «ομίλου» δηλώνουν ότι ασχολούνται αποκλειστικά και μόνο μ' αυτό το έργο και γι' αυτό δεν έχουν έσοδα. Οι ώς σήμερα δραστηριότητές τους χρηματοδοτούνται κυρίως με μετοχές που εκδίδονται έναντι υπηρεσιών, δανείων κ.λπ., με αποτέλεσμα να έχει διογκωθεί το κεφάλαιό τους χωρίς ανάλογη αύξηση των οικονομικών τους δυνατοτήτων.
Για την εξασφάλιση δανείων έχουν υποθηκευτεί όλα τα περιουσιακά στοιχεία της Loyalward, δηλαδή η ίδια η σύμβαση. Σήμερα όλος ο όμιλος δηλώνει 15 υπαλλήλους, από τους οποίους οι περισσότεροι είναι τα ίδια τα μέλη του δ.σ. Από την ίδρυσή τους μέχρι σήμερα οι οικονομικές καταστάσεις της Loyalward και της Minoan περιλαμβάνουν ειδική σημείωση των ελεγκτών, σύμφωνα με την οποία υπάρχει «θεμελιώδης αβεβαιότητα» (fundamental uncertainty) για την πιστοληπτική ικανότητα και τη βιωσιμότητά τους. Ορκωτός λογιστής που ρωτήσαμε μας είπε ότι, αν μια εισηγμένη εταιρεία είχε τέτοια σημείωση στα χαρτιά της, θα έπρεπε να κλείσει την άλλη μέρα. Στις οικονομικές καταστάσεις της Loyalward για τη χρήση 1993-94 αναγράφεται ότι σε περίπτωση πώλησης της εταιρείας οφείλονται ποσά συνολικού ύψους 1.005.000 λιρών Αγγλίας σε διάφορα πρόσωπα «σε αναγνώριση και ανταμοιβή της εργασίας τους για το έργο Κάβο Σίδερο από τη σύλληψή του το 1991».
Θυμίζουμε ότι το έργο που οι ιδρυτές είχαν «συλλάβει» από τις αρχές του 1991 προκηρύχθηκε στα τέλη του 1992 και η κατακύρωση έγινε αρχικά το 1995. Προτού λοιπόν πάρει τη δουλειά, και ενώ η οικονομική της εικόνα ήταν κατακόκκινη, με ζημιές ίσες με το πενταπλάσιο του κεφαλαίου της (αφού δεν είχε έσοδα και απλά κεφαλαιοποιούσε τα έξοδά της) οι μέτοχοι της Loyalward ετοιμάζονταν να την πουλήσουν δίνοντας και μπόνους σε διάφορους από την τιμή πώλησης. Φαίνεται λοιπόν από την αρχή ότι οι «επενδυτές» ήθελαν αφού κλείσουν τη δουλειά να πουλήσουν την εταιρεία τους. Αυτό δεν έγινε κατορθωτό και έτσι, παράλληλα με την απομάκρυνση του Choulman και την ανάληψη της ηγεσίας από τον Egleton, άλλαξε και η στρατηγική. Από το 1999 η νέα «μητρική» άρχισε να εκδίδει και να πουλάει μετοχές σε μικροεπενδυτές μέσω ιδιωτικού οίκου στο Λονδίνο με δέλεαρ το μεγάλο έργο της Κρήτης.
Από κοντά είχαν, βέβαια, στο νου και τις επιχορηγήσεις που θα εισέρρεαν για ένα τόσο «μεγάλο» τουριστικό έργο από το ελληνικό κράτος και από την Ε.Ε. Να σημειώσουμε εδώ ότι ένα παρόμοιο μοντέλο είχε εφαρμόσει ο άλλοτε πανίσχυρος κ. Τροχανάς. Ο «Ιός» επανειλημμένα είχε ασχοληθεί με το θέμα, ενώ οι άτυχοι «επενδυτές» του ακόμα παλεύουν στα δικαστήρια.
Στόχος της Minoan ήταν να μπει στη δευτερεύουσα αγορά μεγάλου ρίσκου (ΑΙΜ) του Χρηματιστηρίου του Λονδίνου, πράγμα που κατάφερε πριν ένα χρόνο, λίγο μετά την έγκριση της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων από τον κ. Σουφλιά και άλλους συναρμόδιους υπουργούς. Οσο για τη μετοχή της εταιρείας, ακολουθεί πορεία αντιστρόφως ανάλογη με τα μεγαλόπνοα σχέδιά της (βλ. διάγραμμα).
Το «μέλι» του Χ.Α. δεν άφησε ασυγκίνητους τους επενδυτές της Minoan. Στις αρχές του 2000, αναφέρει η μελέτη, έγιναν διαπραγματεύσεις με τον επιχειρηματία Π. Πανούση (τώρα προφυλακισμένο για εικονικές αγοραπωλησίες κ.λπ.) με σκοπό κάποιας μορφής εξαγορά της Minoan (τότε Loyalward), ώστε με όχημα μια δική του εταιρεία να μπουν οι μετοχές της στο Χ.Α. Ταυτόχρονα οι επενδυτές είχαν εξαγγείλει και δεύτερο μεγάλο έργο κάπου... βόρεια των Αθηνών. Τελικά το εγχείρημα απέτυχε και η Minoan έμεινε έξω από το Χ.Α. Μαζί ξεχάστηκε και το «δεύτερο» έργο.
Σύμβαση 29 σελίδων
Αξιολογώντας τη συμβατική σχέση, ο Φ. Κοντεμενιώτης δεν παραλείπει να σημειώσει ότι «το προσύμφωνο που υπογράφτηκε το 1995 έχει έκταση 15 σελίδων. Η οριστική σύμβαση (14/7/1998) καταλαμβάνει 29 σελίδες, γεγονός που οφείλεται στο ότι χρησιμοποιείται μεγαλύτερη γραμματοσειρά και αραιότερο διάστημα.
Μέσα σε 29 σελίδες, λοιπόν, ενσωματώνεται "η μεγαλύτερη τουριστική επένδυση που έγινε ποτέ στην Ελλάδα", διαφημιζόμενης δαπάνης 1,2 δισ. ευρώ. Ενδεικτικά, η σύμβαση για το αεροδρόμιο των Σπάτων, ίσης περίπου αξίας, είναι 600 σελίδες».
Ο μελετητής παραθέτει αναλυτικά μια σειρά λόγους για τους οποίους θεωρεί ότι η σύμβαση με την οποία παραχωρείται για ογδόντα χρόνια η χρήση της έκτασης στη Loyalward είναι παράνομη και απολύτως άκυρη.
Η σύμβαση τελεί υπό αναβλητική αίρεση και δεν έχει «ενεργοποιηθεί», με αποτέλεσμα η εταιρεία να μην καταβάλλει το νοίκι που έχει συμφωνήσει, ενώ από την άλλη κεφαλαιοποιεί τη γη και την εκμεταλλεύεται για χρηματιστηριακούς σκοπούς. Εκφράζει επίσης σοβαρές επιφυλάξεις για το κύρος της σύστασης του ιδρύματος, θεωρώντας ότι η μεταβίβαση της γης είναι απολύτως άκυρη επειδή προσέκρουε σε ειδική διάταξη νόμου. Κατά τη διαδικασία που κατέληξε στην παραχώρηση της έκτασης στην Loyalward παραβιάστηκε συλλήβδην η ελληνική νομοθεσία και η συμμετοχή των εποπτευόντων υπουργείων ήταν ανύπαρκτη.
Από την άλλη, η εταιρεία δεν πληρούσε και δεν πληροί ούτε σήμερα τις προϋποθέσεις και τα κριτήρια αξιοπιστίας και φερεγγυότητας που επιβάλλει ο νόμος. Η περιγραφή του έργου είναι αόριστη και χρονικά απροσδιόριστη. Τις αδυναμίες είχε επισημάνει ο αρχικός οικονομικός σύμβουλος του ιδρύματος, που αντικαταστάθηκε. Αντιρρήσεις είχε εκφράσει και ο νομικός σύμβουλος του ιδρύματος, που εκδιώχτηκε. Στη θέση του προσελήφθη ο δικηγόρος Θ. Κ. που τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της Loyalward και βρέθηκε αργότερα να κατέχει 50.000 μετοχές της Minoan.
Η κατακύρωση στη Loyalward έγινε στις 16/4/1995 και η υπογραφή της αρχικής σύμβασης έγινε την επόμενη μέρα. Οπως επισημαίνει ο μελετητής, το κείμενο ήταν από πριν έτοιμο κι ακόμη κι ο μήνας ήταν δακτυλογραφημένος. Μόνο η ημέρα έλειπε και αυτήν τη συμπλήρωσε με το χέρι του ο ίδιος ο Choulman.
Κάπως έτσι κληροδοτήθηκε στους γαμπρούς η χερσόνησος, το Βάι και οι υπόλοιπες παραλίες. Ενώ λοιπόν στην ελληνική ταινία ο συμπαθής γαμπρός Κώστας Βουτσάς αποδείχτηκε Ελληνας, φιλότιμος και με περιουσία, στην πραγματικότητα του Κάβο Σίδερο έχουμε μάλλον να κάνουμε απλά με «προικοθήρες».
Τελευταίες (;) εξελίξεις
Πριν από λίγο καιρό η Minoan κυκλοφόρησε στον ελληνικό τύπο ανακοινώσεις για δήθεν πρόσφατη αγορά του 7,3% του μετοχικού κεφαλαίου της από τον βρετανικό οίκο Henderson Global, θέλοντας να αποδείξει το ενδιαφέρον των ξένων επενδυτών. Δεν είναι τυχαίο το ότι η κατά εννέα μήνες μπαγιάτικη «είδηση» κυκλοφόρησε μόνο στην Ελλάδα για εντυπωσιασμό (στην Αγγλία είχε ανακοινωθεί από πέρσι τον Μάιο). Ο Θεοδόσης Γαρεφαλάκης, οικονομολόγος από τη Σητεία, μας εξηγεί περί τίνος πρόκειται:
«Η διαπραγμάτευση των μετοχών της Minoan στο Λονδίνο είχε αρχίσει στις 2-5-07. Η Henderson τις μετοχές τις απέκτησε μετά την ημερομηνία αυτή. Ομως, από την έναρξη της διαπραγμάτευσης ώς τις 17-5-07 που ανακοινώθηκε η κτήση των μετοχών, διακινήθηκαν συνολικά 1.093.389 μετοχές της Minoan. Ακόμη κι αν τις είχε αγοράσει όλες η Henderson, δεν συμπληρώνεται ο αριθμός των 3.590.000 μετοχών που λέγεται ότι κατέχει και αντιστοιχούν στο 7,28% του κεφαλαίου. Προφανώς λοιπόν οι μετοχές αποκτήθηκαν, τουλάχιστον κατά το μεγαλύτερο μέρος, μέσω ιδιωτικών συναλλαγών. Οι μόνες λοιπόν μη εισηγμένες ήταν 1.521.441 νέες μετοχές που εξέδωσε η Minoan δύο μέρες μετά την είσοδό της στο Χρηματιστήριο. Σύμφωνα με ανακοίνωσή της (4-2-07), λήπτες των μετοχών αυτών ήταν ορισμένα μέλη του Δ.Σ. σε εκτέλεση των εργασιακών τους συμβάσεων. Επρόκειτο δηλαδή για χορήγηση μπόνους με τη μορφή μετοχών και το πιθανότερο είναι ότι οι ίδιοι τις πούλησαν ιδιωτικά, εκτός Χρηματιστηρίου. Με την πτώση της μετοχής η Henderson έχει χάσει περίπου τα μισά χρήματά της και οι μόνοι ωφελημένοι από τη συναλλαγή ήταν εκείνοι που της πούλησαν τις μετοχές, δηλαδή τα "ορισμένα μέλη του Δ.Σ." που εισέπραξαν σε ζεστό χρήμα την αξία του μπόνους τους».
Πριν από λίγο καιρό η Minoan κυκλοφόρησε στον ελληνικό τύπο ανακοινώσεις για δήθεν πρόσφατη αγορά του 7,3% του μετοχικού κεφαλαίου της από τον βρετανικό οίκο Henderson Global, θέλοντας να αποδείξει το ενδιαφέρον των ξένων επενδυτών. Δεν είναι τυχαίο το ότι η κατά εννέα μήνες μπαγιάτικη «είδηση» κυκλοφόρησε μόνο στην Ελλάδα για εντυπωσιασμό (στην Αγγλία είχε ανακοινωθεί από πέρσι τον Μάιο). Ο Θεοδόσης Γαρεφαλάκης, οικονομολόγος από τη Σητεία, μας εξηγεί περί τίνος πρόκειται:
«Η διαπραγμάτευση των μετοχών της Minoan στο Λονδίνο είχε αρχίσει στις 2-5-07. Η Henderson τις μετοχές τις απέκτησε μετά την ημερομηνία αυτή. Ομως, από την έναρξη της διαπραγμάτευσης ώς τις 17-5-07 που ανακοινώθηκε η κτήση των μετοχών, διακινήθηκαν συνολικά 1.093.389 μετοχές της Minoan. Ακόμη κι αν τις είχε αγοράσει όλες η Henderson, δεν συμπληρώνεται ο αριθμός των 3.590.000 μετοχών που λέγεται ότι κατέχει και αντιστοιχούν στο 7,28% του κεφαλαίου. Προφανώς λοιπόν οι μετοχές αποκτήθηκαν, τουλάχιστον κατά το μεγαλύτερο μέρος, μέσω ιδιωτικών συναλλαγών. Οι μόνες λοιπόν μη εισηγμένες ήταν 1.521.441 νέες μετοχές που εξέδωσε η Minoan δύο μέρες μετά την είσοδό της στο Χρηματιστήριο. Σύμφωνα με ανακοίνωσή της (4-2-07), λήπτες των μετοχών αυτών ήταν ορισμένα μέλη του Δ.Σ. σε εκτέλεση των εργασιακών τους συμβάσεων. Επρόκειτο δηλαδή για χορήγηση μπόνους με τη μορφή μετοχών και το πιθανότερο είναι ότι οι ίδιοι τις πούλησαν ιδιωτικά, εκτός Χρηματιστηρίου. Με την πτώση της μετοχής η Henderson έχει χάσει περίπου τα μισά χρήματά της και οι μόνοι ωφελημένοι από τη συναλλαγή ήταν εκείνοι που της πούλησαν τις μετοχές, δηλαδή τα "ορισμένα μέλη του Δ.Σ." που εισέπραξαν σε ζεστό χρήμα την αξία του μπόνους τους».
| «Εχω επανειλημμένα και δημόσια απευθύνει πρόσκληση για δημόσια συζήτηση του θέματος με τους δικηγόρους του Ιδρύματος και της αγγλικής εταιρείας υπό την αιγίδα των Δικηγορικών Συλλόγων Αθηνών και Λασιθίου. Απάντηση δεν έλαβα. Η συμβαλλόμενη εταιρεία δεν απάντησε, αλλά και προέβη μέσω τρίτων σε ενέργειες που θα μπορούσαν να ερμηνευθούν ως έμμεση πίεση προς τον γράφοντα για να μην ασχοληθεί με το θέμα». Φειδίας Κοντεμενιώτης |
Ισχύς εν τη ενώσει!
Ενώ το πέπλο της τηλεοπτικής κυρίως σιωπής καλύπτει κάθε διαμαρτυρία ενάντια στο περιβαλλοντικό έγκλημα του Κάβο Σίδερο, φωνές και υπογραφές με διεθνές κύρος σπάνε τη σιωπή και φτάνουν πλέον στα αφτιά όσων ευθύνονται για την επικείμενη καταστροφή.
Παράλληλα άρχισαν και οι ηχηρές επώνυμες καταγγελίες. Περιβαλλοντικές οργανώσεις, επιμελητήρια και ενώσεις, έλληνες και ξένοι καθηγητές με διεθνές κύρος, ξένα ΜΜΕ, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ο οικουμενικός πατριάρχης και πολλοί άλλοι ζητούν να σταματήσει αυτός ο ολέθριος για την Κρήτη σχεδιασμός.
Ιδιαίτερη σημασία έχει όμως και η κινητοποίηση των πολιτών και ειδικά αυτών του άμεσα θιγόμενου: του Δήμου Ιτάνου. Τα «καθρεφτάκια» με τις υποσχέσεις προσλήψεων των ιθαγενών δεν πείθουν πλέον τους κατοίκους όταν το ακριβό αντίτιμο είναι η ιδιωτικοποίηση και στη συνέχεια η εξορία τους από τον τόπο όπου μεγάλωσαν.
«Στη συνεδρίαση του, στις 26.3.08, το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ιτάνου αποφάσισε με μεγάλη πλειοψηφία τον αποκλεισμό των γηπέδων γκολφ από τον χωροταξικό σχεδιασμό της περιοχής.
Αποφάσισε ομόφωνα τη σύνταξη νέας μελέτης για τα νερά με χρηματοδότηση του Δήμου σε αντικατάσταση παλαιότερης που είχαν χρηματοδοτήσει και "δωρίσει" στο Δήμο οι Εγγλέζοι επιχειρηματίες για το σχεδιαζόμενο έργο τους στο Κάβο Σίδερο».
Οι οικολογικές οργανώσεις χαιρέτισαν την απόφαση: «Είναι ιστορική, δικαιώνει τους αγώνες όλων όσοι απανταχού της γης αγωνίστηκαν για να σωθεί αυτός ο υπέροχος τόπος από την άγρια ανάπτυξη που του προετοίμαζαν και θέτει τις βάσεις για την αειφορική διαχείρισή του. Η προκοπή του τόπου δεν επαφίεται πλέον σε ξένους κερδοσκόπους, αλλά στην ίδια την τοπική κοινωνία που θα σχεδιάσει το μέλλον της με γνώμονα την ποιότητα που αξίζει στην ίδια αλλά και στο μοναδικό φυσικό και πολιτισμικό περιβάλλον της περιοχής».
Ενώ αυτά γίνονταν όμως στο δήμο, μια νομαρχιακή επιτροπή εξωθούσε σε παραίτηση το πιο δραστήριο μέλος του νομαρχιακού συμβουλίου Λασιθίου και πρώην δήμαρχο Ιτάνου, τον Γιάννη Περάκη.
Σε δήλωσή του, ο Αντώνης Ανηψητάκης, νομαρχιακός σύμβουλος και υποψήφιος νομάρχης Λασιθίου, μεταξύ άλλων σημειώνει:
«Ντροπιάζουν το νομό και τους δημοκρατικούς θεσμούς. Ο νομάρχης Στρατάκης και ο αντινομάρχης Πατεράκης εξώθησαν τον νομαρχιακό σύμβουλο της παράταξής τους και πρόεδρο της Νομαρχιακής Επιτροπής Περιβάλλοντος, της μόνης που έχει να επιδείξει έργο, Γιάννη Περάκη σε παραίτηση. Προτίμησαν να φτωχύνουν το Νομαρχιακό Συμβούλιο προκειμένου να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες των Εγγλέζων "επενδυτών" και του δεσπότη Ευγένιου. Πέρασαν στα μουλωχτά από Νομαρχιακή Επιτροπή στην οποία προΐσταται ο κ. Πατεράκης απόφαση να οριστούν δικηγόροι για να παραστούν εναντίον της προσφυγής που έχει κατατεθεί στο ΣτΕ. Η ενέργεια αυτή είναι απαράδεκτη, γιατί έρχεται σε ευθεία αντίθεση με απόφαση που πήρε το Ν.Σ. τον Ιούνιο, όταν σε ειδική συνεδρίαση απέρριψε τον ορισμό δικηγόρων με συντριπτική πλειοψηφία. Ο δεσπότης με πρόσφατη επιστολή του στο Νομάρχη επανήλθε στο θέμα. Κι εκείνος, μη αντέχοντας να επαναφέρει τη συζήτηση στο Νομαρχιακό Συμβούλιο, προτίμησε το "κόλπο" Πατεράκη. Οι δικηγόροι όμως των Εγγλέζων που εξουσιοδοτούν σήμερα εν λευκώ οι κ.κ. Στρατάκης και Πατεράκης θα πάνε στο ΣτΕ όχι μόνο για να στηρίξουν μια πολλαπλώς αμφισβητούμενη επένδυση, αλλά και για να αντικρούσουν αποφάσεις του ίδιου του Νομαρχιακού Συμβουλίου που έχουμε συμπεριλάβει στους λόγους της προσφυγής μας. Αναφέρω ενδεικτικά την απαίτηση για άμεση σύσταση του Φορέα Διαχείρισης της περιοχής NATURA, και την ανάγκη οριοθέτησης της έκτασης που ο νόμος προβλέπει ως εισφορά γης, την οποία ο Δήμος Ιτάνου εδώ και χρόνια απαιτεί, αλλά η "κοινοπραξία" Εκκλησιαστικό Ιδρυμα/Minoan αποφεύγει συστηματικά να συζητήσει. Τους δικηγόρους σημειωτέον πληρώνει ο Δεσπότης.
Στην αρχή της δραματικής συνεδρίασης ο Γιάννης Περάκης στηλίτευσε την απαράδεκτη πολιτική ενέργεια να υπερκεραστεί η απόφαση του Ν.Σ. της 11.6.07 από μια κατώτερη επιτροπή, και την παραπλάνησή του απ' το Νομάρχη που τον διαβεβαίωνε ότι δεν θα βάλει την επιστολή του Δεσπότη σε συζήτηση. Αποχωρώντας δήλωσε: Εύχομαι να μη φτάσει ο Δεσπότης που σήμερα μιλά απαξιωτικά για τους αυτοαποκαλούμενους οικολόγους να μιλά αύριο το ίδιο απαξιωτικά και για την αυτοαποκαλούμενη αυτοδιοίκηση».
ΠΗΓΗ http://www.iospress.gr/ios2008/ios20080420.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Όλες οι απαντήσεις που έχουν ως στόχο να προάγουν τον διάλογο και την ανεύρεση της αλήθειας καλοδεχούμενες, σχόλια και απαντήσεις που είναι εκτός θέματος και δεν ταιριάζουν σε έλληνες θα απορρίπτονται χωρίς κανέναν ενδοιασμό .